انتشار جغرافیایی بیماری های قارچی (با عامل Aspergillus flaviis, Ascosphaera apis و Aspergillus fumigatus) در کندوهای زنبور عسل استان گلستان

بیماری های قارچی عمدتا جزو بیماری های نوزادان زنبور عسل محسوب می شوند، زیرا درون سلول ها شرایط مناسب حرارتی، رطوبت و مواد غذایی مطلوب، جهت رشد قارچ ها وجود دارد (5). لارو گچی بیماری است که فقط لاروهای زنبور عسل را مبتلا ساخته و از بین می برد (8، 11، 12). بیماری در اثر قارچی از جنس آسکوسفرا به نام Ascosphaera apis ایجاد می شوند. هاگ عامل بیماری مقاوم بوده و تا 15 سال می تواند عفونت زا باقی بماند (2، 7). لارو زنبور عسل بیشترین حساسیت را به بیماری لارو گچی دارد به شرط آنکه اسپورهای قارچ را زمانی که 3 یا 4 روز از سن آنها گذشته باشد ببلعند. زنبورانی که حرارت کندو را تنظیم می کنند چون قادر به انتقال حرارت مناسب به کناره های شان نمی باشند سرد بودن این نقاط زمینه مساعدتری را برای ایجاد بیماری فراهم می کند (2، 10). در صورتی که رشد و تکثیر قارچ به صورت جنسی باشد یعنی میسلیوم های نر و ماده با یکدیگر تلاقی کنند رنگ لارو گچی شده سیاه تا خاکستری است. در انتقال آلودگی گرده (2، 11) و عسل آلوده به هاگ، وسایل زنبورداری (2) ملکه (2، 4) نقش دارند. در گسترش بیماری وجود آب و هوای سرد و مرطوب (2) تهویه نامناسب کندو (7) شرایط نامناسب و طولانی مدت شهدیابی و گرده یابی (2، 7) کلنی های ضعیف و باز، عوامل وراثتی (2، 7) شرایط استرس زا (9) وجود محیط اسیدی ناشی از آلودگی هوا (7) موثرند. بیماری قارچی دیگر که توسط آسپرژیلوس ها ایجاد می شود. بیماری سنگی شدن لارو است که لاروهای آلوده با توده ای از میسیلیوم های خاکستری رنگ پوشیده می شوند و لاروهای مرده و مومیایی شده سخت و شکننده هستند (1). روش نمونه گیری در این طرح، خوشه ایو چند مرحله ای بوده است. 5 شهرستان انتخاب شده و در هر شهرستان 40 نمونه اخذ شد.