شیوع و علل قرمزی چشم در مراجعین به بیمارستان شهید رهنمون یزد در دو فصل تابستان و زمستان سال 1383

قرمزی چشم علامت اصلی التهاب چشم و یکی از شایع ترین شکایات بیماران سرپایی است که می تواند نشانه طیف وسیعی از بیماری های چشمی از کنژکتیویت خفیف تا عفونت ها و بیماری های تهدیدکننده بینایی و یا تروما باشد. اکثر بیماری های چشمی که با قرمزی چشم تظاهر مینمایند نسبتا خوشخیم هستند اما افتراق بین علت های جدی و پرخطر از موارد خود محدود شونده، مشکل است و گاهی عدم تشخیص و اشتباه در درمان می تواند منجر به عوارض جدی بینایی گردد. با توجه به اهمیت موضوع و تناقضات موجود در خصوص شیوع بیماری، این مطالعه به منظور تعیین شیوع و علل قرمزی چشم در مراجعین به کلینیک شهید رهنمون یزد در سال 1383 صورت گرفت.
تحقیق به روش Case Series روی 400 بیمار مبتلا به قرمزی چشم طی دو فصل تابستان و زمستان (در هر فصل 200 نفر) صورت گرفت. ملاک قرمزی چشم تغییر رنگ چشم و افزایش عروق ملتحمه یا اپیاسکلرا بود که با مشاهده و معاینه با اسلیت لامپ تعیین گردید. اطلاعات از طریق مصاحبه، معاینه کلینیکی و تکمیل پرسشنامه جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
بیماران از نظر سنی در سه گروه کمتر از 15 سال (18%)، 39 -15 سال (5/51%) و بالای 40 سال (5/30%) قرار گرفتند. از نظر توزیع جنسی 59 درصد مبتلایان را مردان و 41 درصد را زنان تشکیل میدادند. شایع ترین علل قرمزی چشم به ترتیب کنژکتیویت (8/35%)، تروماتیک (22%) و تغییرات دژنراتیو ملتحمه (ناخنک و پینگاکولا) (15%) بودند. شایع ترین علت قرمزی چشم در هر دو جنس کنژکتیویت بود (p<0.01). شایع ترین علایم همراه با قرمزی چشم، سوزش چشم (3/91%)، اشک ریزش (8/85%) و خارش چشم (8/68%) بود (p<0.01). تفاوتی بین علل قرمزی چشم در رابطه با فصل مشاهده نشد.
قرمزی چشم در مردها شایع تر از زنان است ولی تفاوتی از نظر فصلی ندارد. شایع ترین علل قرمزی چشم به ترتیب کنژکتیویت، تروما و تغییرات دژنراتیو ملتحمه بود. آموزش صحیح جهت تشخیص علل پرخطر قرمزی چشم در آینده می تواند سبب کاهش عوارض جدی بینایی گردد.