بررسی تاثیر بوپیواکائین در بیدردی کامل بعد از عمل TL

بستن لوله های رحمی دو طرف یکی از اعمال جراحی کوچک با اسیب بافتی مختصر است ولی هنوز زمان ریکاوری بعد از عمل و مسکن های مورد نیاز به علت درد بعد از عمل، اغلب نامتناسب با نوع عمل می باشد.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده شاهد دار دو سوکور بود. حجم نمونه شامل 60 خانم با ASA I، II بود که بصورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. القای بیهوشی بیماران دو گروه مشابه بود. بعد از القای بیهوشی در محل انسیزیون پوستی و مزوسالپنکس در محل قطع لوله های رحمی هر دو سمت به بیماران گروه مداخله 10 و 3 سی سی از محلول بوپیواکائین 0.25٪ تزریق و برای گروه کنترل با حجم مساوی از محلول سالین ایزوتونیک به همان نقاط تزریق شد. قبل از ترخیص بیماران از ریکاوری، 6 ساعت بعد از عمل و 24 ساعت و یک هفته بعد از ترخیص از بیمارستان شدت درد به دو روش VAS و Verbal از بیماران اخذ و در پرسشنامه ثبت شد، داده ها پس از ورود به نرم افزار اماری SPSS Win و با استفاده از آزمون های آماری X2 وU-Mann-whitney وT-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میانگین شدت درد (vas) در ریکاوری به طور معنی داری در گروه مداخله (2.6±2.92) کمتر از گروه کنترل (1.96±4.03) بود (p<0.05). میانگین شدت درد در 6 ساعت بعد از عمل و 24 ساعت پس از ترخیص از بیمارستان در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05) اما میانگین شدت درد یک هفته بعد از ترخیص از بیمارستان به طور معنی داری در گروه مداخله (2.35±3.68) کمتر از گروه کنترل (1.41±4.3) بود (p<0.05). از نظر نیاز به استفاده از داروی مسکن، 34.5٪ بیماران گروه مداخله نیاز به تزریق مسکن بعد از عمل داشتند در حالیکه در گروه کنترل 61.3٪ بیماران، نیازمند تزریق مسکن بعد از عمل بودند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0.05).
نتایج این مطالعه اثر استفاده وریدی 10 میلی گرم متوکلوپرامید، 20 میلی گرم هیوسین و تزریق بوپیواکائین در محل برش پوستی و مزوسالپینکس قسمت های لترال و مدیال لوله های رحمی در کاهش درد زودرس و 7 روز بعد از عمل را تایید می کند.