بررسی شیوع سپتی سمی نوزادان و تعیین مقاومت دارویی نسبت به آنتی بیوتیکها در بیمارستان بعثت سنندج درسال 1383

سپتی سمی یکی از مهمترین بیماری های دوره نوزادی است که در نتیجه عواقب ناشی از عفونت ایجاد می شود. معیار اصلی تشخیص آن کشت یکی از مایعات بدن از جمله کشت خون است. هدف این مطالعه تعیین شیوع این بیماری و سنجش میزان حساسیت عوامل ایجاد کننده آن به آنتی بیوتیک ها در بخش نوزادان بیمارستان بعثت سنندج در سال 83 می باشد.
این مطالعه توصیفی بوده و برای تمام نوزادان بستری در بخش، کشت خون انجام شد و علاوه بر این برای نوزادانی که طبق نظر پزشک متخصص نوزادان مشکوک به سپسیس بودند پرسشنامه ای حاوی اطلاعاتی از علایم بالینی شامل تب، هیپورفلکسی، هیپوترمی، سیانوز، دیستانسیون شکمی، تشنج، بی اشتهایی و زردی، کامل گردید و در نهایت تمام داده ها با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
این تحقیق نشان داد که از 700 نمونه بررس شده 17.6% مشکوک به سپتی سمی بودند که از این تعداد 30% کشت خون مثبت جدا شد. شایعترین باکتری جدا شده استاف کواگولاز منفی و شایعترین علایم بالینی هیپورفلکسی، زردی و بی اشتهایی بودند. بیشترین حساسیت آنتی بیوتیکی در گرم منفی ها نسبت به سیپروفلوکساسین 100% و سفوتاکسیم 66.7% و در گرم مثبت ها به سفالوتین 43% و بیشترین مقاومت در گرم منفی ها به آمپی سیلین و سفالوتین هر کدام 100% و در گرم مثبت ها به اگزاسیلین 8.6 6% و کوتریموکسازول 62.9% بوده است. در این مطالعه همچنین میزان شیوع سپتی سمی در کسانی که کشت خون مثبت داشتند. 30% و میزان مرگ 4.9% بوده است.
وجود علایم بالنی به تنهایی در تشخیص سپتی سمی نوزادان کافی نیست و آزمایش کشت خون در موارد مشکوک باید انجام گیرد. و با توجه به مقاومت بالای باکتری های جدا شده به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین و سفالوتین در خواست کشت خون و آنتی بیوگرام می تواند در انتخاب داروی مناسب کمک نماید و سپیروفلو کساسین نمی تواند داروی انتخابی در درمان گرم منفی ها باشد. بنابراین برای کاهش بیشتر شیوع و مرگ و میر، استفاده از راهکارهای مناسب جهت مبارزه با میکروارگانیسم ها و عفونت های بیمارستان ضروری است و همچنین تجویز درست و به موقع آنتی بیوتیک توسط پزشک معالج جهت جلوگیری از مقاومت آنتی بیوتیکی موثر است.