بررسی میزان شیوع انواع اجسام خارجی بینی، علائم و عوارض ناشی از آن در کودکان مراجعه کننده به بیمارستان توحید سنندج در سالهای 84-80

قرار دادن جسم خارجی در حفره بینی و گیرکردن آن در بینی یکی از حوادث و تجربه های ناگوار دوران ابتدای کودکی است. این مطالعه با هدف بررسی انواع اجسام خارجی بینی، عوارض و علایم آنها در کودکان مراجعه کننده به بیمارستان توحید سنندج در خلال سال های 1380 تا 1384 انجام شد.
این مطالعه یک مطالعه توصیفی آینده نگر، و جامعه آماری آن کلیه کودکان مراجعه کننده به بیمارستان توحید سنندج با شکایت جسم خارجی بینی بود. حجم نمونه 196 مورد و روش نمونه گیری سرشماری بود. کلیه موارد با شکایت جسم خارجی بینی مراجعه کننده به اورژانس و درمانگاه ENT بیمارستان توحید در خلال سال های 80 تا 84 وارد مطالعه شدند. داده های مورد نیاز و اقدامات انجام شده از طریق پرسشنامه و مراجعه به پرونده در موارد بستری اخذ و با استفاده از آمار توصیفی و نرم افزار آماری SPSS. Win مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
جمعا در مدت زمان مطالعه 196 مورد کودک با جسم خارجی بینی دیده شد که در رده سنی زیر یکسال تا 10 سالگی با میانگین سنی 3 سال قرار داشتند. از جامعه مورد مطالعه 57.1% پسر و 42.9% دختر بودند. 64.3% از اجسام خارجی در طرف راست و 35.2% در طرف چپ قرار داشتند و در یک مورد نیز جسم خارجی دو طرفه وجود داشت (0.5%). شایعترین اجسام خارجی مشاهده شده به ترتیب شامل حبوبات (16.8%)، قطعات اسباب بازی (14.8%)، و دستمال کاغذی (13.3%) بود. خارج سازی اجسام در 71.4% طی 48 ساعت اول و 28.6% بعد از 48 ساعت اول تا چند ماه بعد انجام شد. بیشترین علایم بالینی مشاهده شده شامل ترشح چرکی یکطرفه بینی (32.9%)، انسداد بینی (22.2%)، تنفس بد بو (13.3%)، خونریزی بینی (10.1%)، سرفه مزمن (9.5%)، تنفس دهانی (6.3%) و عطسه (5.7%) بود. شیوع عوارض دیده شده به ترتیب شامل وستیبولیت (38.3%)، سینوزیت (28.3%)، رینیت آتروفیک موضعی و crusting مقاوم (16.7%)، رینولیت (5%)، اوتیت سروز مدیا (3.3%)، چسبندگی و استنوز داخل بینی (3.3%)، پرفوراسیون سپتوم بینی (1.7%)، بینی زینی شکل و تغییر شکل بینی (1.7%) و نسج گرانولاسیون (1.7%) بود.
با توجه به نتایج مطالعه شیوع کلی انواع اجسام خارجی با مطالعات مشابه هماهنگ بود. همچنین لزوم آموزش و اطلاع رسانی جهت والدین در زمینه نحوه برخورد با اجسام خارجی بینی و عدم انجام تلاش برای خارج سازی در صورت عدم مشاهده کامل و در دسترس نبودن کامل جسم خارجی و همچنین باز آموزی پزشکان و پرسنل اورژانس در زمینه نحوه برخورد با این گونه بیماران ضروری به نظر می رسد.