بررسی اثرات دیابت بر میزان شنوایی در بیماران دیابتیک تیپ 50II-30 ساله

به نظر می رسد که دیابت با مکانیسم های مختلفی از جمله میکروآنژیوپاتی، رسوب سوربیتول و گلیکوزیلاسیون بر سیستم شنوایی اثر می گذارد و باعث کاهش شنوایی دو طرفه حسی- عصبی با پیشرفت تدریجی می شود که با افزایش طول مدت دیابت مرتبط است.
این مطالعه به صورت مقطعی و از نوع مشاهده ای تحلیلی بر روی 300 بیمار دیابتی تیپ II 50-30 ساله و 300 نفر گروه کنترل که از نظر سنی و جنسی با هم مطابقت داشتند انجام شد. نمونه ها کاملا تصادفی انتخاب شدند و قبل از انجام آزمایشات اودبومتری توسط پرسشنامه ای که از قبل طراحی شده بود مورد ارزیابی قرار گرفتند. در ضمن تکمیل پرسشنامه درصورت وجود کاهش شنوایی هدایتی و یا کاهش شنوایی حسی عصبی به هر دلیل دیگری و نیز وجود بیماری های متابولیک دیگر از مطالعه حذف می شدند. آزمایشات شنوایی سنجی شامل Impedance, PTA بر روی هر دو گروه بیمار و کنترل انجام شد.
در این تحقیق آستانه شنوایی در فرکانس های High, low در گروه بیمار نسبت به گروه کنترل بالاتر بود. درتفکیک سنی این دو گروه در فرکانس های High, low میانگین آستانه شنوایی در همه گروه های سنی در گروه بیمار بالاتر از گروه کنترل بود. در تفکیک بیماران دیابتی براساس مدت ابتلا به دیابت میانگین آستانه های شنوایی در گروه 18-8 سال از دو گروه 3-1 سال و 7-4 سال بالاتر بود. میزان شنوایی در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون تفاوتی با بیماران بدون هیپرتانسیون نداشت. همچنین دراین تحقیق تفاوتی بین میانگین آستانه های شنوایی مردان و زنان دیابتی وجود نداشت.
به طور کلی این مطالعه نشان می دهد که افراد دیابتی شنوایی ضعیف تری نسبت به جمعیت نرمال دارند و بین مدت ابتلا به دیابت و بروز کاهش شنوایی ارتباطی موجود است.