بررسی میزان آگاهی و رضایت بیماران مبتلا به سرطان از اطلاعات داده شده مرتبط با بیماری و ارتباط این عوامل با افسردگی و اضطراب در این بیماران طی سال 83-82 در انسنتیتو کانسر بیمارستان امام خمینی

اضطراب شایع ترین دیسترس سایکولوژیک در مبتلایان به کانسر است. مطالعات زیادی برای بررسی اضطراب و افسردگی در مبتلایان به کانسر و عوامل موثر بر آن صورت گرفته است. میزان آگاهی بیماران از جنبه های مختلف بیماری، میزان تمایل آنها به دریافت اطلاعات بیشتر و رضایت مندی آنها از اطلاعات منتقل شده و نگرش مبتلایان به کانسر در ایران نسبت به انتقال کامل اطالعات، مقولاتی هستند که به خوبی به آنها پرداخته نشده و ارتباط آنها با بروز موربیدیتی سایکولوژیک در این بیماران شناخته شده نیست.
در یک مطالعه مقطعی 250 بیمار مبتلا به کانسرهای جامد در محدوده سنی 75-15 سال، مراجعه کننده به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی، وارد مطالعه شدند. با استفاده از پرسشنامه شماره1، میزان آگاهی بیماران از جنبه های مختلف بیماری، تمایل بیماران به دریافت اطلاعات بیشتر، سطح رضایت و نگرش بیماران به دریافت اطلاعات سنجیده شد. نمره افسردگی و اضطراب با استفاده از مقیاس افسردگی و اضطراب بیمارستانی سنجیده شد. پایانی پرسشنامه شماره یک با محاسبه آلفا کرومباخ (a<0.9) سنجیده شد.
30% بیماران اضطراب و 17% بیماران افسردگی داشتند. سطح آگاهی 32% بیماران «کم» و 54% «متوسط» بود. همبستگی معنی داری میان آگاهی و افسردگی و اضطراب وجود نداشت. اکثر بیماران (69%) میزان اطلاعات داده شده توسط پزشک را «ناکافی» می دانستند، نمره افسردگی به صورت معنی داری در این گروه از بیماران بیشتر از سایر بیماران بود. اکثر بیماران (59%) تمایل داشتند که حداکثر اطلاعات ممکن را در مورد جنبه های مختلف بیماری به دست آورند. همبستگی معنی داری میان تمایل بیماران با افسردگی و اضطراب وجود نداشت. 64% بیماران عقیده داشتند که در اکثر جنبه های مرتبط با بیماری، پزشک باید حداکثر اطلاعات ممکن را در اختیار بیمار قرار دهد. میان نگرش بیماران و افسردگی و اضطراب، همبستگی معنی داری وجود نداشت. سطح رضایت 29% بیماران «کم» و 39% بیماران «متوسط» بود. نمره افسردگی و اضطراب به صورت معنی داری در بیمارانی که رضایت کمتری داشتند، از سایر بیماران بیشتر بود.
پایین بودن سطح آگاهی اکثر مبتلایان به کانسر درباره بیماری خود در این مطالعه و تمایل زیاد آنها به دریافت اطلاعات بیشتر و عدم رضایت مندی آنها از اطلاعات موجود، و وجود نگرش مثبت نسبت به انتقال کامل اطالعات درباره بیماری، همگی دلالت بر این مساله دارند که روند آگاه سازی توسط پزشکان باید بیشتر و بهتر صورت گیرد. به نظر می رسد که میزان اطلاعات به تنهایی نمی تواند در بروز موربیدیتی سایکولوژیک در مبتلایان به کانسر موثر باشد، درحالی که میزان رضایت مندی بیماران از اطلاعات دریافت شده که به طور ضمنی اشاره به کیفیت و نحوه انتقال اطلاعات دارد، نقش موثری در بروز اضطراب دارد. درعین حال، وجود دید منفی در باور عمومی جامعه ایران نسبت به کانسر و آینده آن، فاکتوری است که هم بر کارکرد پزشکان و نحوه اطلاع رسانی آنها و هم بر تطابق سایکولوژیک مبتلایان به کانسر با مساله بیماری خود تاثیرگذار است.