بررسی چسبندگی هلیکوباکتر پیلوری به هفت رده سلول کشت شده انسانی

هلیکوباکتر پیلوری عامل گاستریت مزمن فعال، زخم های معده و اثنی عشر در انسان و یک عامل در ایجاد سرطان معده و تومورهای لنفوییدی مخاط است. اولین و مهمترین قدم برای ایجاد عفونت و بیماریزایی، چسبیدن باکتری به مخاط معده می باشد. لذا استفاده از مواد مهارکننده فاکتور چسبندگی باکتری و ممانعت از اتصال روش های جدید درمانی در بیماری های عفونی را مطرح می سازد. در نتیجه ارایه روش مناسب برای چسبندگی از جایگاه خاصی برخوردار می شود.
با مقایسه روش های گزارش شده از نظر نوع سلول، غلظت شیرابه سلولی و باکتری، مدت زمان تماس و دمای مجاورت با ادغام و یا تغییر آنها روش مناسب برای چسبیدن هلیکوباکتر به سلولها بدست آمد و چسبندگی 22 سوش هلیکوباکترپیلوری جداشده از بیوپسی انتر معده یا دوازدهه 49 بیمار با علایم دیس پپسی، گاستریت، زخم معده، زخم اثنی عشر و... که تحت اندوسکوپی قرار گرفته بودند به هفت رده سلول انسانی از طریق ELISA با استفاده از فعالیت اوره آزی هلیکوباکترپیلوری (Urea Phenol Red) UPR بررسی شد.
استفاده از غلظت شیرابه میکروبی معادل لوله 1 مک فارلند برای هلیکوباکترپیلوری و شیرابه سلولی حاوی 10 5 سلول در میلی لیتر، زمان 90 دقیقه مجاورت باکتری با سلول در 37 درجه سانتیگراد منجربه حداکثر چسبندگی شد. بین 22 سوش هلیکوباکترپیلوری از نظر چسبیدن به سلولها تفاوت معنی داری وجود نداشت. هلیکوباکتر پیلوری به تمام هفت رده سلولی مورد استفاده در شرایط invitro می چسبد و درصد چسبندگی به سلولها به ترتیب HT29, HT29/219, AGS, SW742, Hela, HepII تا Caco-2 کاهش قابل ملاحظه ای را نشان داد و بهترین چسبندگی به سه رده سلول اول بود.
برای بررسی های چسبندگی، ممانعت از چسبندگی و جداسازی استفاده از روش چسبندگی ارایه شده دراین تحقیق توصیه می شود و از بین هفت رده سلول آزمایش شده سه رده سلولی Sw742, Hela, HepII پیشنهاد می گردند و از بین سه رده سلول HepII بعنوان سلول مناسب برای استفاده در این گونه تحقیقات معرفی می گردد.