حساسیت سویه های مایکوباکتریوم توبر کلوزیس و مایکوباکتریوم های غیر توبرکلوزی نسبت به کانامایسین و آمیکاسین

مطالعات انجام شده بر روی داروهای رده دوم و تاثیر آن بر روی گونه های مایکوباکتریایی، به خصوص به علت بروز سل مقاوم در سال های اخیر، بسیار حایز اهمیت است. هدف از این مطالعه، تعیین حساسیت دارویی سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و مایکوباکتریوم های غیر توبرکلوزی نسبت به کانامایسین و آمیکاسین بود.
در مطالعه حاضر، تاثیر کانامایسین و آمیکاسین بر روی تعداد 40 سویه مقاوم (به داروهای رده اول)، تعداد 50 سویه حساس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و تعداد 10 سویه مایکوباکتریوم های غیر توبرکلوزی در شرایط آزمایشگاهی با روش نسبی مورد بررسی قرار گرفت. از سویه استاندارد H 37 RV مایکوباکتریوم توبرکلوزیس که حساس به تمامی داروها است، بعنوان کنترل کیفی استفاده شد.
از مجموع 90 سویه مایکوباتریوم توبرکلوزیس مورد بررسی، 13% از سویه ها نسبت به کانامایسین و 5% از سویه ها نسبت به آمیکاسین مقاوم بودند.
از مجموع 10 سویه مایکوباکتریوم های غیر توبرکلوزی که 100% مقاوم به داروهای اصل بودند، 80% از سویه ها نسبت به کانامایسین و آمیکاسین مقاوم تشخیص داده شدند.
از مجموع 90 سویه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، تعداد 29 سویه، مقاوم به استرژتومایسین بود که از این تعداد، سویه 8 نسبت به کانامایسین و 5 سویه نسبت به آمیکاسین مقاوم تشخیص داده شد که از مجموع 10 سویه مایکوباکتریوم های غیر توبرکلوزی، تعداد 9 سویه نسبت به استرپتومایسین مقاوم تشخیص داده شد که از این تعداد، 8 سویه نسبت به کانامایسین و آمیکاسین نیز مقاوم بود.
نتایج بدست آمده، نشان دهنده آن است که آمیکاسین و کانامایسین در درمان سل مقاوم ناشی از سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس موثر می باشد. تاثیر این داروها نسبت به سویه های مایکوباکتریوم های غیر توبرکلوزی کمتر است. به منظور کنترل هر چه بیشتر و بهتر بیماری سل، انجام تحقیقات مشابه بصورت منظم توصیه می شود.