تعیین مصرف اختیاری و قابلیت هضم ذرت سیلو شده و یونجه با روش مستقیم و آزمایشگاهی

به منظور تعیین قابلیت ذرت سیلو شده در خوراک های حاوی مقادیر متفاوت یونجه در حیوان زنده و آزمایشگاه از 16 راس گوسفند اخته شده نژاد قزل استفاده گردید. ترکیب شیمیایی یونجه و ذرت سیلو شده اندازه گیری شد. در این مطالعه قابلیت هضم از طریق معادلات تابعیت تعیین شد. در روش حیوان زنده 4 تیمار به ترتیب شامل صفر، 25، 50 و 75 درصد ذرت سیلو شده به همراه جیره پایه یونجه مورد استفاده قرار گرفتند. در روش حیوان زنده، قابلیت هضم کلیه مواد مغذی در جیره به استثنا پروتئین خام با افزایش نسبت ذرت سیلو شده در جیره به طور معنی داری افزایش یافت ولی تفاوت معنی داری بین قابلیت هضم مواد مغذی در خوراک های حاوی 50 و 75 درصد ذرت سیلو شده مشاهده نشد. رابطه بین سطح ذرت سیلو شده و کل مواد مغذی قابل هضم، از نوع درجه دو و ضریب تبیین آن 96 درصد بود. در روش آزمایشگاهی نیز قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و ماده آلی هضم در ماده خشک جیره با افزایش نسبت ذرت سیلو شده از صفر به 75 درصد به طور معنی داری افزایش یافت. ضریب همبستگی بین نتایج روش حیوان زنده و روش آزمایشگاه در مورد ماده خشک، ماده آلی و ماده آلی قابل هضم در ماده خشک برای یونجه به ترتیب 99، 99 و 97 و برای ذرت سیلو شده 96، 98 و 98 بود. در خوراک های حاوی مقادیر متفاوت ذرت سیلو شده مصرف خوراک حاوی 75 درصد یونجه و 25 درصد ذرت سیلو شده حداکثر بود ولی مصرف انرژی قابل متابولیسم در خوراک حاوی 50 درصد یونجه و 50 درصد ذرت سیلو شده حداکثر بود. لازم به ذکر است که تراکم انرژی قابل متابولیسم با افزایش نسبت ذرت سیلو شده افزایش یافت.