تاثیر سطوح مختلف پروتئین جیره بر توان پرواری و صفات لاشه بره های نر کرمانی

اثرات سه سطح پروتئین عبوری قابل هضم 19.86، 26.47، 33.08 (گرم در کیلوگرم ماده خشک) بر روی توان پرواری و خصوصیات لاشه 36 راس بره نر کرمانی با میانگین وزن زنده اولیه 2.5± 29 و سن حدود 7- 6 ماه مورد بررسی قرار گرفت. سطح انرژی قابل متابولیسم در کلیه تیمارها یکسان بوده است (10.5 مگاژول در هر کیلوگرم ماده خشک). سطح پروتئین خام در تیمارها به ترتیب 109، 126 و 145 گرم در کیلوگرم ماده خشک بوده است. بره ها به مدت 95 روز در شرایط بسته مورد تغذیه دستی قرار گرفتند. در این تحقیق از طرح کامل تصادفی با سه جیره غذایی و 12 تکرار استفاده شد. اضافه وزن و میزان خوراک مصرفی به ترتیب هر دو هفته یکبار و روزانه اندازه گیری می شد. در پایان دوره 50 درصد از بره ها جهت تعیین وزن لاشه، درصد گوشت و درصد چربی ذبح گردیدند. نتایج آزمایش نشان داد که میانگین افزایش وزن روزانه؛ ماده خشک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل غذایی بره های تغذیه شده با جیره های سه گانه به ترتیب 173.2، 200.8 و 210.4 گرم، 1.48، 1.51 و 1.60 کیلو گرم و 8.54، 7.39 و 7.58 بوده است. جیره اثر معنی داری (P<0.05) بر ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی داشت. اثر جیره بر وزن لاشه گرم، درصد گوشت و درصد چربی در نمونه حاصل از لاشه بره های آزمایشی معنی دار نبوده است. نتایج این آزمایش نشان داد که جیره حاوی 26.47 گرم پروتئین عبوری قابل هضم به عنوان مطلوب ترین جیره برای بره های نر کرمانی به شمار می رود.