اثر زایلازین و یوهمبین بر درد فازیک در مراحل سیکل استروس در موش صحرایی

اعتقاد بر این است که استروژن و پروژسترون قادر به تعدیل حساسیت به درد در موش صحرایی ماده هستند، اما مکانیزم دقیق هنوز روشن نشده است. بر طبق شواهد موجود غلظت پلاسمایی استروژن و پروژسترون در ضمن سیکل استروس متغیر است. از طرفی، شواهد زیادی دال بر نقش تعدیلی سیستم آلفا دو ادرنرژیک وجود دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر آگونیست (زایلازین) و آنتاگونیست (یوهمبین) سیستم آلفا دو ادرنرژیک بر حساسیت به درد فازیک در مراحل مختلف سیکل استروس است. موش های صحرایی ماده بالغ با وزن 180 تا 220 که در شرایط درجه حرارت (21 تا °C24) و نور-تاریکی (12 ساعت نور و 12 ساعت تاریکی) کنترل شده قرار داشتند، مورد استفاده قرار گرفتند. حیوانات به چهار گروه تقسیم شدند: 1- گروه کنترل که 3/0 میلی لیتر سالین نرمال به صورت IP دریافت کردند 2- گروه آزمایشی تزریق IP که زایلازین را با دوزهای 3، 5/4 و 6 میلی گرم به ازای یک کیلو وزن بدن و یوهمبین را با دوزهای 1، 2 و 4 میلی گرم به ازای یک کیلو وزن بدن به صورت IP دریافت کردند، 3- گروه شاهد که 2 میکرولیتر مایع مغزی-نخاعی مصنوعی را به ICV دریافت کردند و 4- گروه آزمایشی تزریق ICV که 2 میکرولیتر زایلازین را با دوزهای 10 و 20 میکروگرم به ازای یک موش صحرایی و یوهمبین را با دوزهای 5 و 10 میکرو گرم به ازای یک موش صحرایی به صورت ICV دریافت کردند. کانولای راهنما توسط دستگاه استرئوتاکسیک در بطن چپ مغز جهت تزریق ICV کاشته شد. حساسیت به درد توسط تست tail flick، قبل از تزریق، (تزریق سالین نرمال، مایع مغزی-نخاعی مصنوعی و یا داروهای آگونیست و آنتاگونیست) 15 و 30 دقیقه پس از تزریق...