پیوند اتولوگ بافت بیضه نابالغ منجمد - ذوب شده در موش بعد از بلوغ

تعیین بهترین روش انجماد بافت بیضه نابالغ و دست یابی به اسپرماتوزوئید با انجماد بافت بیضه موش نابالغ و ذوب و پیوند (اتولوگ) آن پس از بلوغ.
موشهای نر نابالغ (NMRI) بیهوش و سپس یک بیضه آنها خارج و به قطعات 0.5-1 mm3بریده شد و با روش های آهسته و شیشه ای با ضدیخهای گلیسرول (GLY)، اتیلن گلیکول (EG) و دی متیل سولفوکساید (DMSO) منجمد شد. یک ماه بعد بافتها ذوب و درصد سلولهای سالم در تعدادی از قطعات تعیین گردید و بقیه قطعات در زیر پوست ناحیه پشتی همان حیوان پیوند شدند. 4 تا 6 هفته پس از پیوند، موشها با جابه جایی مهره های گردنی کشته شدند و بافت بیضه خارج گردید و مطالعات بافتی صورت گرفت.
سلولهای منجمد شده با استفاده از ضدیخهای GLY، EG و DMSO با روش انجماد آهسته کنترل نشده طولانی مدت، پس از ذوب، به ترتیب 1.4±12.7، 3.6± 15.5 و 2.9± 15.2 درصد سالم بودند و در روش انجماد آهسته کنترل نشده کوتاه مدت با استفاده از ضدیخهای GLY، EG وDMSO، درصد سلولهای سالم پس از ذوب به ترتیب 5.3± 48.8، 6.4±63.3 و4.7± 79.4 بود. درصد سلولهای سالم منجمد شده با روش انجماد شیشه ای با استفاده از ضدیخهای EG وDMSO پس از ذوب نیز به ترتیب 4± 59.2 و 3.3± 53.6 بود. درصد سلولهای سالم گروه شاهد (بدون انجماد) 1.2± 92.9 بود. %23 پیوندهای انجام شده، با بافت زمینه ارتباط برقرار کرده، از ابعاد mm3 1-0.5 به mm3 3-2 رشد کردند. در برشهای بافتی رده های متفاوت سلولهای اسپرماتوژنیک و اسپرماتوزوئیدهای تیپیک مشاهده شد.
نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که درصد سلولهای سالم بافت بیضه منجمد شده با روش انجماد آهسته کوتاه مدت نسبت به روش های دیگر بیشتر است و استفاده از ضد یخ DMSOدر این روش به عنوان حفاظ انجمادی نسبت به ضد یخهای دیگر نتیجه بهتری را به همراه دارد. با انجماد بافت بیضه موش نابالغ و ذوب و پیوند آن بعد از بلوغ به صورت قطعات بافتی می توان به اسپرماتوزویید کامل دست یافت.