بررسی ارتباط بین هیپرهموسیستئینمیا و آترواسکلروز در بیماران پیوند کلیه

در مطالعه حاضر سطح پلاسمایی هموسیستین (tHcy) Total homocysteineو نقش آن به عنوان ریسک فاکتور آترواسکلروز در بیماران پیوند کلیه مورد ارزیابی قرار گرفت.
در یک مطالعه بالینی کنترل - تصادفی (RCT) Random controlled clinical trial دو سوکور بر روی 60 بیمار پیوند کلیه با در نظر گرفتن شاخصهای خروج از طرح، غلظت پلاسمایی هموسیستیین ناشتا (tHcy)، فولیک اسید، ویتامین ب 12، نیتروژن اوره خون (BUN)، کراتینین (Cr)، قند خون و چربی های خون بعد از 12 ساعت ناشتا اندازه گیری گردید. آترواسکلروز اولیه به وسیله اندازه گیری ضخامت اینتیما - مدیای شریان کاروتید (IMT) بیماران توسط اولتراسوند داپلر ارزیابی شد.
tHcy پلاسما در بیماران پیوندی به طور معنی داری بیشتر از کنترل بود (μmol/lit 6.8 18.4± در مقابل μmol/lit 0.7 9.20±؛ p<0.0001). غلظت پلاسمایی فولات به طور معنی داری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کمتر (ng/ml 4.5 6.01±در مقابل ng/ml 2.9 9.5±، p<0.0001) و متوسطIMT به طور معنی داری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (mm ±0.17 0.84 در مقابل mm 0.05 0.55±،p<0.0001). با آنالیز univariate، مشاهده شد که میان سن (p<0.001)، طول مدت دیالیز (p<0.005) و مقادیر بالای هموسیستیین (p=0.01) با آترواسکلروز ارتباط وجود دارد.
اندازه گیری ضخامت اینتیما - مدیای شریان کاروتید در بیماران پیوند کلیه به عنوان شاخص بررسی آترواسکلروز مناسب است و با توجه به یافته های این تحقیق به نظر می رسد که کمبود فولات (کوفاکتور اصلی متابولیسم هموسیستیین)، اصلی ترین علت هیپرهموسیستیینمیا در بیماران پیوندی باشد. همچنین سن و طول مدت دیالیز قبل از پیوند نقش اصلی در افزایش IMTدر این بیماران دارد و هیپرهموسیستیینمیا نیز در کنار ریسک فاکتورهای دیگر می تواند منجر به افزایش و تسریع روند آترواسکلروز در این بیماران گردد.