بررسی نقش متغیرهای پیشگویی کننده کبد چرب غیر الکلی در مبتلایان به دیابت نوع دو

بیماری کبد چرب غیر الکلی اختلال نسبتا شایعی است که عوامل خطر متعددی برای بروز آن بررسی و پیشنهاد شده اند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط عوامل خطر احتمالی با وجود یا عدم وجود استئاتوزیس بر مبنای تشخیص سونوگرافیک در مبتلایان به دیابت تیپ دو بود.
این پژوهش روی 76 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان که از نظر مصرف الکل و وجود ویروس هپاتیت B و C منفی بودند، انجام شد. بررسی های بالینی و بیوشیمیایی شامل قد، وزن و اندازه دور کمر، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، تری گلیسرید و کلسترول تام، HDL و LDL، ترانس آمینازهای کبدی و آلکالن فسفاتاز، وضعیت عملکرد تیرویید، سطح آهن سرم و ظرفیت کامل اتصال آهن و سونوگرافی کبد در بیماران مذکور انجام گرفت. بیماران به صورت غیر مبتلا و مبتلا به استئاتوزیس (درجه 1 تا 3 سونوگرافی) تعریف شدند. نمره سندرم متابولیک بر اساس آخرین معیار ATP III تعیین شد. جهت بررسی ارتباط عوامل خطر احتمالی با وجود استئاتوزیس از ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، رگرسیون لجستیک و تست دقیق فیشر استفاده شد.
49 بیمار (64.5%) زن بودند. متوسط سن بیماران 8.8±59.7 سال بود. در مجموع 63 بیمار (82.9%) مبتلا به استئاتوز کبدی بودند. متوسط نمایه توده بدن (BMI) در مبتلایان به استئاتوزیس 4.5±29.4 و در غیر مبتلایان 3.8±24.8 کیلوگرم بر مترمربع بود (0.001>p). متغیرهای سن (0.05>p، 0.24- =r)، دور کمر (0.05>p، 0.27=r)، تری گلیسرید (0.05>p، 0.28=r) و BMI (0.001>p، 0.38= r) همبستگی معنی داری با وجود استئاتوزیس داشتند. میزان شیوع استئاتوز کبدی در مبتلایان به سندرم متابولیک به طور معنی داری بیشتر از غیر مبتلایان بود (89% در مقابل 43%، 0.05>p). در مدل نهایی رگرسیون لجستیک جهت پیشگویی وجود استئاتوزیس تنها BMI (به ازای هر 5 واحد افزایش) در مدل باقی ماند (0.05>p، 10.9-1.7=CI 95%، 4.25=OR).
در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 از میان عوامل مورد بررسی تنها BMI به طور معنی داری قادر به پیشگویی میزان بروز استئاتوزیس بود. به نظر می رسد آگاهی از سایر عوامل متابولیک اطلاعات بیشتری در مورد شانس ابتلا به استئاتوزیس بدست نمی دهد.