بررسی ضرورت پونکسیون مایع نخاع در کودکان مبتلا به اولین حمله تشنج و تب

بعضی از پزشکان معتقدند که در همه کودکانی که با تب و تشنج مراجعه می کنند بدون در نظر گرفتن علایم کلینیکی، انجام پونکسیون مایع نخاع الزامی است، زیرا تشنج می تواند تنها علامت مننژیت باکتریال باشد. هدف از این بررسی ارزیابی ضرورت انجام پونکسیون مایع نخاع در کودکانی است که با تب و تشنج مراجعه می کنند.
این مطالعه تحلیلی در مدت 4 سال بر روی 254 کودک 6 ماه تا 5 سال که با اولین حمله تب و تشنج تحت پونکسیون مایع نخاع قرار گرفته بودند، صورت گرفت. کودکانی که همراه تب و تشنج مننژیت داشتند به عنوان گروه مورد و کودکانی که تب و تشنج داشته ولی مننژیت نداشتند به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. موارد زیر بین دو گروه مقایسه شد: سن زیر یک سال، درمان خوراکی آنتی بیوتیک قبل از بروز تشنج، لتارژی، بی قراری، استفراغ، سفتی گردن، فونتانل برجسته، سردرد، خواب آلودگی، کوما، توکسیسیتی و کمپلکس بودن تشنج.
از مجموع 254 کودک، 12 مورد (4.7%) مننژیت داشتند. لتارژی (0.0006>p)، تحریک پذیری (0.0008>p)، استفراغ (0.0001>p)، سفتی گردن (0.0001>p)، فونتانل برجسته (0.05>p)، سردرد (0.006>p)، خواب آلودگی (0.0001>p)، توکسیسیتی (0.0012>p)، کوما (0.005>p)، تشنج کمپلکس (0.04>p) و مصرف آنتی بیوتیک قبل از تشنج (0.0002>p) به طور معنی داری در کودکان مبتلا به مننژیت بیشتر بود. تمام کودکان مبتلا به مننژیت حداقل یکی از شرایط زیر را داشتند: سن زیر یک سال، مصرف اخیر آنتی بیوتیک و علایم کلینیکی مثبت.
با استفاده از معیارهای کلینیکی و نوع تشنج (ساده و کمپلکس)، می توان کودکان بالای یک سال را که مننژیت دارند، از آنهایی که مننژیت ندارند، تشخیص داد. لذا انجام روتین پونکسیون مایع نخاع در تمام کودکانی که با تب و تشنج مراجعه می کنند و سابقه مصرف اخیر آنتی بیوتیک ندارند، ضرورت ندارد.