عوارض مکانیکی و عفونی کاتترهای دیالیز صفاقی در بخش های جراحی بیمارستان امام خمینی: بررسی هفت ساله

هدف این مطالعه بررسی عوارض مکانیکی و عفونی کاتترهای دیالیز صفاقی کار گذاشته شده در بخش های جراحی بیمارستان امام خمینی طی هفت سال اول شروع این روش درمانی می باشد.
از آغاز انجام دیالیز صفاقی در بیمارستان امام خمینی (آبان سال 1375) لغایت آبان سال 1382،80 مورد کاتتر گذاری در 69 بیمار (52 مرد، 28 زن) که به مرحله انتهایی نارسایی کلیه رسیده بودند، انجام شده است. پرونده بیماران و اطلاعات مربوط به پیگیری آنها که در واحد دیالیز صفاقی بیمارستان ثبت شده بود، مورد بررسی قرار گرفت و عوارض مکانیکی و عفونی کاتترها تجزیه و تحلیل شد.
متوسط سنی بیماران 48.35 سال (16تا79 سال)، شایع ترین عارضه، عوارض عفونی (71.25%) و شایع ترین علت خروج کاتتر عوارض مکانیکی بود (46.5% در مقایسه با 39.55%)، بیشترین علت عوارض مکانیکی محل نامناسب کاتتر (17.5%) و شایع ترین عارضه عفونی پریتونیت (62.5%)، مهاجرت کاتتر به بالای شکم و عدم خروج مایع از دیگر عوارض مکانیکی بود که شیوع بالایی داشتند.
به دلیل آنکه عوارض مکانیکی بیش از عوارض عفونی در خروج کاتترها موثر بودند، توصیه می شود جراحان کارگذاری کاتتر را یک عمل ساده فرض نکنند و با دقت نظر بیشتر در جهت کاهش عوارض مکانیکی تلاش نمایند تا طول عمر کاتترها افزایش یابد.