ارتباط میکروآلبومینوری با هیپرتانسیون و دیابت در بیماران با ضایعات قلبی - عروقی

هیپرتانسیون و دیابت، عوامل خطر مهمی برای بیماری های قلبی- عروقی می باشند. چندین مطالعه نیز نشان داده اند که میکروآلبومینوری یک هشدار دهنده قوی از بیماری های قلبی- عروقی در جمعیت های مختلف است. پس در این مطالعه ارتباط بین میکروآلبومینوری با دیابت و هیپرتانسیون به عنوان عوامل خطر بیماری آترواسکلروز مورد بررسی قرار می گیرد.
افراد مورد مطالعه 228 بیمار مبتلا به ضایعات کرونری بودند که بیماری آنها به روش آنژیوگرافی تایید شده بود. میانگین سنی آنها (mean ±SE)0.5 ±60 و بستری در بیمارستان شهید مدنی تبریز بودند. این بیماران بر اساس تعداد عروق کرونری گرفتار در دو گروه دسته بندی شدند. مقادیر خون ناشتا، کراتینین و قند خون دو ساعت بعد از غذا در نمونه وریدی به روش استاندارد اندازه گیری شد. میکروآلبومینوری به روش ایمنوتوربیدومتری اندازه گیری گردید. نتایج به وسیله تست های آماری آنالیز شدند.
افزایش نسبت آلبومین به کراتینین به طور قابل توجهی با قند خون ناشتا، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک ارتباط داشت (0.05>P در همه موارد). ارتباط معنی داری بین میکروآلبومینوری و دیابت بر حسب وسعت ضایعات آترواسکلروز بدست آمد (0.05>P). اما ارتباط معنی داری بین میکروآلبومینوری و فشار خون بالا بر حسب وسعت ضایعات آترواسکلروز مشاهده نشد.(0.05

نتیجه گیری

نتایج این مطالعه نشان می دهند که بین دیابت و میکروآلبومینوری ارتباط معنی داری وجود دارد. همچنین ارتباط بین دیابت و میکروآلبومینوری بر حسب وسعت ضایعات آترواسکلروز نیز معنی دار است. این حقایق ممکن است به میزان خطر بالای بیماری های قلبی- عروقی در بیماران دیابتی مربوط باشد. ارتباط بین هیپرتانسیون و میکروآلبومینوری نیز نشان داده شده است. نتایج پیشنهاد می کنند اگر چه عوامل خطری مثل هیپرتانسیون و دیابت به عنوان علل بیماری های قلبی- عروقی شناخته شده اند، ممکن است میکروآلبومینوری نیز یک شاخص بهتری از آسیب های قلبی– عروقی تثبیت شده و همچنین هشدار دهنده برتری برای بروز حوادث قلبی- عروقی باشد.