تعیین غلظت کشنده و میزان انباشتگی زیستی کلرید جیوه در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii Kutum)

اثرات سمیت کلرید جیوه با غلظت های 0. 07 تا 0. 115 میلیگرم در لیتر در بچه ماهیان سفید در تابستان 1384 مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این مطالعه تعیین LC50 و حداکثر غلظت مجاز سم کلرید جیوه برای ماهیان سفید بود. آزمایشها در 10 تیمار و 3 تکرار به همران شاهد و بر اساس روش OECD و بصورت ساکن انجام پذیرفت. در طول آزمایشها، عواملی شامل: pH، سختی، اکسیژن محلول در آب و دما مورد سنجش قرار گرفتند که بترتیب 7. 8±0. 1، بالای 7 میلیگرم در لیتر و 27±1 درجه سانتیگراد و میزان یونهای So4-2، Mg، K، Fe و P بترتیب 1، 0. 02، 12، 360 و 20 میلیگرم در لیتر اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که میزان LC50 96 ساعت کلرید جیوه بر روی بچه ماهیان سفید 0. 2±1 گرمی 0. 086 میلیگرم در لیتر می باشد. میزان LC10، LC50 و LC90 محاسبه گردید. بر این اساس حداکثر غلظت مجاز، (M. a. c. Value) کلرید جیوه در بچه ماهیان 0. 0086 میلیگرم در لیتر تعیین گرید. میزان انباشتگی جیوه در بافتهای عضله، کلیه و آبشش در 24 ساعت اول به ترتیب 1. 55، 16. 1، 22. 7 و در 96 ساعت بترتیب 2. 9، 16. 84 و 26. 65 میلیگرم در لیتر تعیین گردید. بررسی نتایج مشخص نمود که میزان جذب جیوه در بافتهای عضله، کلیه و آبشش در 24 ساعت اول بترتیب 14. 75، 153. 39، 216. 11 برابر و در 96 ساعت بترتیب 33. 8، 198. 1 و 313. 5 برابر غلظت جیوه محیط شان بوده است. بر اساس نتایج بیشترین انباشتگی و تاثیر آلودگی در آبشش و کمترین در بافت عضله می باشد و انباشتگی جیوه در اندام مورد بررسی با میزان غلظت آن در محیط رابطه مستقیم دارد.