بررسی میزان تنش شغلی و عوامل موثر در آن در پزشکان شاغل در پزشکی قانونی شهر تهران در پاییز 1384

تنش (استرس) شغلی به صورت عدم هماهنگی بین نیازهای شغلی با توانایی ها، قابلیت ها و خواسته های فرد تعریف می شود. تنش شغلی دارای عوارض و پیامدهای مختلف جسمی، روانی و رفتاری است. پزشکان شاغل در پزشکی قانونی به جهت ماهیت و نوع کارشان در معرض عوارض تنش زا (استرسور) های گوناگون قرار دارند. مطالعه فوق به هدف تعیین میزان تنش شغلی و عوامل موثر در آن در پزشکان شاغل در پزشکی قانونی تهران انجام شده است.
این تحقیق به صورت مطالعه مقطعی بر روی پزشکان شاعل در پزشکی قانونی تهران در پاییز 1384 انجام شده است. برای سنجش تنش از پرسشنامه تنش شغلی Osipow استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 11.5 استفاده شده است. برای بررسی ارتباط متغیرها با میزان تنش از آزمون T-test استفاده شده است. در کلیه آزمون های آماری انجام شده، خطای نوع اول معادل 0.05 در نظر گرفته شده است.
از حدود 110 نفر پزشک شاغل در پزشکی قانونی که دارای معیارهای ورود بودند، 81 نفر به پرسشنامه پاسخ دادند، که میزان پاسخ دهی حدود 74% بود. بیشترین میانگین نمره تنش زایی مربوط به ابهام نقش (28.9) و مسوولیت پذیری (26.9) بود. میزان تنش در افراد مسن بیشتر از افراد جوانتر بود. همچنین افراد با سابقه کاری بیشتر و متخصص ها تنش بیشتری نسبت به افراد با سابقه کاری کمتر و پزشکان عمومی داشتند. مردها نیز تنش بیشتری را تحمل می کردند و این نتایج از نظر آماری معنی دار بود. میزان صحت پرسشنامه توسط آزمون آلفای کرونباخ در حد a=0.83 بود.
با توجه به اینکه بیشترین عامل تنش زا مربوط به ابهام نقش و مسوولیت پذیری بوده است لذا توصیه می شود که جهت کاهش تنش وظایف کاری پزشکان مشخص تر شده و سازمان، اطلاع رسانی بهتر و حمایت بیشتری از آنان انجام دهد.