بررسی رابطه رتینوپاتی دیابتی با نفروپاتی دیابتی از نظر شیوع و شدت در بیماران دیابت نوع 2 در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان گلستان اهواز

تعیین شیوع رتینوپاتی دیابتی و نفروپاتی دیابتی و تعیین وجود ارتباط بین شدت رتینوپاتی و نفروپاتی دیابتی با یکدیگر در بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان گلستان اهواز طی سال 83-82.
این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی بیماران دیابت نوع 2 مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان گلستان اهواز انجام شد. کلیه بیماران از نظر وجود و شدت رتینوپاتی و نفروپاتی دیابتی بررسی شدند. رتینوپاتی به طریقه معاینه افتالموسکپی غیرمستقیم توسط فلوشیپ شبکیه ارزیابی شد و نفروپاتی بر اساس آزمایشات تجزیه ادرار، BUN، کراتی نین و جمع آوری ادرار 24 ساعته از نظر حجم، کراتی نین و آلبومین بررسی شد. شدت رتینوپاتی براساس معاینه بالینی به(mild NPDR moderate, severe) و PDR (early, high risk, advance) تقسیم بندی شد. شدت نفروپاتی بر اساس میزان آلبومین ادرار 24 ساعته به میکروآلبومینوری و ماکروآلبومینوری تقسیم بندی گردید. داده ها با استفاده از آزمونهای T، Chi-squar و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
از مجموع 200 بیمار با دیابت نوع 2 که از نظر رتینوپاتی و نفروپاتی مورد بررسی قرار گرفتند 110 بیمار که دارای رتینوپاتی یا نفروپاتی دیابتی بودند وارد مطالعه شدند. 62 بیمار (56 درصد) زن و 48 بیمار (44 درصد) مرد بودند. میانگین سنی بیماران 51.8±6 سال بود. 57 بیمار (52 درصد) در مرحله میکروآلبومینوری، 29 بیمار (26 درصد) در مرحله ماکروآلبومینوری و 24 بیمار (22 درصد) بدون نفروپاتی بودند. 62 بیمار (56 درصد) در مرحلهNPDR، 25 بیمار (23 درصد) در مرحله PDR و 23 بیمار (21 درصد) بدون رتینوپاتی بودند. شیوع رتینوپاتی در مرحله میکروآلبومینوری 67 درصد و در مرحله ماکروآلبومینوری 86 درصد بود و شیوع نفروپاتی در بیماران مبتلا به رتینوپاتی 72 درصد بود (p=0.002).
بین شدت نفروپاتی و شدت رتینوپاتی در مرحله NPDR ارتباط معنی داری وجود داشت (p=0.000). اما در مرحله PDR این ارتباط معنی دار نبود (p=0.675). همچنین شدت رتینوپاتی در مرحله NPDR با افزایش میانگین آلبومین ادراری ارتباط معنی داری داشت (p=0.000) ولی در مرحله PDR این ارتباط معنی دار نبود (p=0.166).
با پیشرفت نفروپاتی شدت رتینوپاتی در مرحله NPDR نیز پیشرفت می نماید اما در مرحله PDR چنین حالتی وجود ندارد. آلبومینوری شاخصی برای پیشگویی پیشرفت NPDR می باشد. شیوع بالای نفروپاتی در مبتلایان به رتینوپاتی دیابتی ضرورت توجه به درگیری کلیوی در این دسته از بیماران را ایجاب می نماید.