بررسی اثر روی بر میزان فعالیت سیستم گابا ارژیک مغز موشهای صحرایی مبتلا به صرع

در بیماران صرعی اختلالات عصبی رفتاری یکی از مهمترین علائم می باشد. ارزیابی این اختلالات توسط مدل حیوانی مفید بنظر می رسد. نقش عنصر روی در این اختلالات و همچنین ارتباط غلظت آن در سرم و هیپوکامپ می تواند در روشن شدن روش های پیشگیری و درمانی کمک کننده باشد. هدف اصلی این طرح ارزیابی اثر عنصر روی به تنهایی و ارتباط آن با میزان فعالیت سیستم گاباارژیک در صرع می باشد.
در این مطالعه اثر روی اضافه شده به آب مصرفی در تشدید اختلالات تشنجی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور 48 موش صحرایی نر سفید در 6 گروه 8 تایی به مدت 2 ماه تحت رژیم روی و آب معمولی قرار گرفتند. به سه گروه اول آب معمولی و به سه گروه بعدی روی با غلظت 248 mg/lit در آب خوراکی داده شد. شدت تشنج با استفاده از معیار راسین سنجیده شد. مقدار روی سرم و هیپوکامپ با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتری جذف اتمی اندازه گیری گردید.
القا صرع و تشنج با استفاده از تزریق داخل صفاقی کلرید لیتیوم (127 mg/kg) و بیست و چهار ساعت بعد از آن پیلوکاربین (50 mg/kg) صورت گرفت. بعد از تزریق دوم بلافاصله به گروه 1 و 4 نرمال سالین (0.1 CC)، به گروه 2 و 5 بیکوکولین (1 mg/kg) و به گروه 3 و 6 پنتوباربیتال (10 mg/kg) بصورت داخل صفاقی تزریق گردید. برای تحلیل داده ها از تست های «کراسکال والیس» و «من ویتنی یو» استفاده شد.
نتایج بدست آمده نشان دهنده تشدید تشنجی به موازات مصرف روی است. بیکوکولین موجب تشدید اثرات مذکور و پنتوباربیتال موجب تقلیل اثرات فوق گردید. مقدار روی هیپوکامپ در گروه دریافت کننده روی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشته است.
یافته های فوق نشان می دهد که روی موجب تشدید علایم صرع و اختلالات عصبی همراه آن گردیده که احتمالا سیستم گاباارژیک در آن نقش دارد.