بررسی میزان نیاز به مخدر پس از جراحی الکتیو ساق پا (ORIF) تحت بیهوشی عمومی در مردان سیگاری و غیر سیگاری

تسکین درد بیماران پس از عمل جراحی از مهم ترین اهداف درمانی می باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان نیاز به مخدر پس از اعمال جراحی الکتیو ساق پا (ORIF) تحت بیهوشی عمومی در مردان سیگاری و غیرسیگاری مراجعه کننده به بیمارستان رسول اکرم تهران اجرا شد.
این مطالعه آینده نگر بوده و گروه نمونه مشتمل بر 116 مرد در دو گروه مساوی بود که 58 نفر گروه مواجهه (سیگاری) و 58 نفر گروه شاهد (غیر سیگاری) را تشکیل می دادند. همگی این افراد دچار شکستگی تیبیا- فیبولا بودند و در سال 1384 جهت انجام جراحی الکتیو ساق پا (ORIF) در بخش ارتوپدی بیمارستان رسول اکرم تهران بستری شده بودند. هیچکدام از این بیماران آسیب همراه و سابقه بیماری (مانند بیماری دیابت، فشار خون و...) دیگری را نداشتند، لذا اثر این موارد بر افزایش یا کاهش درد حذف گردید. عمل جراحی تمام بیماران تحت بیهوشی عمومی استنشاقی با هالوتان %0.8 و تجویز فنتانیل و آتراکوریوم و تحت تنفس مکانیکی صورت گرفته است. میزان درد بیماران به کمک VAS در ریکاوری، 4 ساعت، 8 ساعت و 24 ساعت پس از عمل اندازه گیری شد و در پرسشنامه های از پیش تهیه شده ثبت شده و تعداد دوز ماده مخدر تزریق شده (1 mg/kg پتیدین) از پرونده بیماران استخراج گردید. اطلاعات بدست آمده از این مطالعه، توسط نرم افزار آماری SPSS.WIN تجزیه و تحلیل شد. برای مقایسه میزان درد در مردان سیگاری و غیرسیگاری از آزمون Mann- Whitney U و برای مقایسه موارد کمی مانند سن و دفعات تزریق مخدر از آزمون T-test استفاده شد.
نتایج بدست آمده از این پژوهش بیانگر این است که مردان سیگاری به میزان بیشتری از مردان غیر سیگاری احساس درد داشتند و این اختلاف معنی دار بود (p=0.03) و به میزان بیشتری نیاز به تزریق مخدر جهت تسکین درد داشتند و این اختلاف معنی دار بود (p=0.003).
با توجه به نتایج این مطالعه که افراد سیگاری احساس درد بیشتری داشتند و مسکن بیشتری برای تسکین درد خود دریافت نموده بودند، می توان نتیجه گرفت که این افراد نیاز به کنترل درد بیشتری بعد از عمل دارند.