مقایسه سطوح هوش هیجانی و رضامندی زناشویی و رابطه ساختاری آنها در زوجین ناسازگار و سازگار شهرستان ساری در سال 1383

امروزه توجه به رابطه هیجان، شناخت و هم سازی بین آنها که در مفهوم نو ظهور هوش هیجانی ابعاد تازه ای به خود گرفته است، در هر دو حوزه مطالعات نظری و عملی جایگاه ویژه ای دارد. از حیطه های مرتبط با این موضوع، وارسی رابطه بین هوش هیجانی و سازگاری (رضامندی) زناشویی است. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی تفاوت سطوح هوش هیجانی و رضامندی زناشویی، و تعیین سطح رابطه معنی داری بین آنهاست.
مطالعه حاضر از نوع پژوهش توصیفی- تحلیلی است که به بررسی مقایسه ای سطوح هوش هیجانی و رضامندی زناشویی و رابطه بین آنها در دو گروه از همسران ناسازگار (25 زوج) و سازگار (25زوج) پرداخته است. ابزار پژوهش، پرسشنامه های EQ-i وENRICH و مشخصه های جمعیت شناختی بود. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از مدل های آمار توصیفی و آزمون های F،r، و توکی بر مبنای برنامه نرم افزاری SPSS-10 انجام شد.
نتایج پژوهش نشان داد که نمره هوش هیجانی و رضامندی زناشویی و هم چنین نمرات مولفه های سازنده آنها، بین همسران ناسازگار با سازگار تفاوت معنی داری داشت. در بررسی رابطه بین هوش هیجانی و رضامندی زناشویی نتایج نشان داد که تنها در همسران سازگار رابطه معنی دار وجود دارد و هم چنین این رابطه در زنان سازگار و شوهران سازگار نیز صادق بود.
بین عوامل و مولفه های هوش هیجانی و سازگاری (رضامندی) زناشویی و تفاوت سطوح برخوردرای از ظرفیت های آن، در همسران سازگار با ناسازگار رابطه وجود دارد بنابراین کفایت هوش هیجانی زوجین به عنوان سازه ای بنیادین و اثر گذار بر روند بهبود و تقویت روابط زناشویی رضامندانه به شمار می رود، به نظر می رسد بتوان از طریق تصریح نقش هوش هیجانی در بهسازی روابط بین فردی و زناشویی با هدف کمک به همسران ناسازگار اقدامی موثر انجام داد.