تاثیر گرسنگی بر تداخل عمل محور هورمون رشد و محور هیپوتالاموس - هیپوفیز - گناد در موش های صحرایی نر بالغ

گرسنگی سبب تغییر در سطوح پلاسمایی هورمون های هیپوفیزی از جمله گنادوتروپین ها و هورمون رشد می گردد. با توجه به پیچیدگی دو محور هیپوتالاموس - هیپوفیز - گناد و محور هورمون رشد و نتایج متناقضی که در خصوص تغییرات هورمونی دو محور یاد شده در طی گرسنگی وجود دارد، مطالعه حاضر با هدف بررسی تداخل عمل بین دو محور هیپوتالاموس - هیپوفیز - گناد (HPG) و محور هورمون رشد در سطوح هیپوتالاموسی - هیپوفیزی در طی گرسنگی انجام گردید.
در یک مطالعه تجربی 32 سر موش صحرایی نر بالغ به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه های تجربی به مدت چهار روز در شرایط گرسنگی قرار گرفتند و فقط از آب استفاده می کردند. در حالی که گروه کنترل از غذای استاندارد آزمایشگاهی و آب بطور نامحدود استفاده می کردند. به هر یک از گروه های کنترل و گرسنه هر روز یکبار 1.0 سی سی روغن ذرت به گروه گرسنه تیمار شده با تستوسترون هر روز یکبار 1 سی سی حاوی 1mg/kg وزن بدن تستوسترون و به گروه گرسنه تیمار شده با استرادیول هر روز یکبار 1 سی سی حاوی 1mg/kg وزن بدن استرادیول تزریق شد. در پایان روز چهارم میزان هورمونهای رشد (GH)، لوتینیزینگ (LH)، محرک فولیکول (FSH)، تستوسترون و استرادیول اندازه گیری و یافته ها با استفاده از آزمونهای ANOVA دانکن، توکی و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید.
در طی گرسنگی سطوح پلاسمایی هورمون رشد 64% افزایش یافت در حالی که سطوح پلاسمایی FSH، LH و تستوسترون به ترتیب 33%، 31% و %41 کاهش نشان دادند (0.001>p). اگر چه در حیوانات گرسنه تیمار شده نیز افزایش سطوح پلاسمایی GH دیده شد، اما این افزایش بسیار کمتر از حیوانات تیمار نشده بود (0.001>p). همچنین تیمار با این هورمون ها سبب کاهش معنی داری در سطوح پلاسمایی FSH و LH شد (0.001>p).
با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش دو محور هیپوتالاموس - هیپوفیز - گناد و محور هورمون رشد در طی گرسنگی کوتاه مدت مکانیسم تنظیمی مشترک و مشابهی دارند.