بررسی مقاومت آنتی بیوتیک، تعیین الگوی پلاسمیدی، پروتئینی و فنوتیپ تهاجمی در بین شیگلا فلکسنری

شیگلوزیس نوعی بیماری حاد گوارشی است که توسط گونه های مختلف شیگلا (شیگلا دیسانتریه، شیگلا فلکسنری، شیگلا سونه ای و شیگلا بوئیدی) ایجاد می شود. هدف از این مطالعه، جداسازی، تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی، الگوی پلاسمیدی، پروتئینی (به کمک روش SDS-PAGE) و فنوتیپ تهاجمی در بین شگیلا فلکسنرهای جداشده براساس آزمون توانایی اتصال به رنگ کنگورد بوده است.
باکتری های مورد مطالعه براساس روش های استاندارد باکتریولوژی و بیوشیمیایی شناسایی شدند. تست تعیین مقاومت دارویی براساس روش Kirby-Bauer انجام شد. استخراج پلاسمید، با روش متلاشی شدن قلیایی انجام گرفت. واکنش های سرولوژیکی براساس آگلوتیناسیون روی لام هم با آنتی سرم مونوکلونال و هم با آنتی سرم پلی کلونال تعیین شد. سویه های مهاجم براساس توانایی اتصال به رنگ کنگورد موجود در محیط TSA مشخص شدند.
از 350 گونه شیگلای جدا شده، 142 مورد (40.57%) مربوط به شیگلا فلکسنری بود. تعداد افراد مونث و مذکر به ترتیب 41 و 59% بوده است. از 100 باکتری مورد بررسی، 95% به تتراسایکلین، 91.3% به آمپی سیلین، 86% به کوتریموکسازول و 70.3% به سفالکسین، مقاوم بودند. همه باکتری های مورد آزمایش به سیپروفلوکساسین حساسیت نشان دادند. اکثر سویه ها دارای نوارهای پلاسمیدی متعدد از 1 تا 5 نوار پلاسمیدی بوده اند. به طور کلی، 11 الگوی پلاسمیدی در شیگلا فلکسنری های جدا شده در این تحقیق مشخص شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که سروتیپ 2، شایع ترین سروتیپ شیگلا فلکسنری جدا شده (39%) بوده است. براساس نتایج این مطالعه، 46% از سویه های شیگلا فلکسنری جدا شده کلنی های کنگورد مثبت داشته و دارای همولیز کامل روی محیط خوندار بوده اند.
خصوصیات تهاجمی همه سویه های شیگلا فلکسنری یکسان نیست. ضمن رعایت نکات بهداشتی جهت پیشگیری از بیماری اسهال ناشی از باکتری ها از جمله شیگلا پیشنهاد می گردد که آزمایشگاه ها در جداسازی این باکتری توجه بیشتری کنند. در ضمن، برای شناسایی سویه های بیماریزا از غیربیماریزا، از تست کنگورد که ساده، ارزان وسریع است استفاده شود. انجام آزمایش آنتی بیوگرام به منظور جلوگیری از بروز مقاومت آنتی بیوتیکی توصیه می شود.