تجربه ژنتیکی مقاومت به دو نژاد 6E134A و 134E148A زنگ زرد (Puccinia striiformis f. sp. tritici) در گندم

نحوه توارث مقاومت به زنگ زرد در گندم با استفاده از روش تجزیه میانگین نسل ها مورد مطالعه قرار گرفت. مواد گیاهی مورد استفاده شامل شش نسل (والدین مقاوم و حساس، F1، F2، BC1، BC2) از دو تلاقی جداگانه بود. گیاهچه نسل های مذکور توسط دو نژاد زنگ زرد 6E134A+ و 134E148A+ مایه زنی شده و صفات تیپ آلودگی و دوره کمون یادداشت برداری گردید. نتایج تجزیه میانگین نسل ها و تجزیه نسبت تفرق فنوتیپی نشان داد که در توارث مقاومت به زنگ زرد علاوه بر اثرات افزایشی و غالبیت، اثرات متقابل غیر آللی نیز نقش دارند. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که اثرات غالبیت و غالبیت × غالبیت در کنترل صفت تیپ آلودگی دارای اهمیت می باشند. تیپ آلودگی پایین تر (مقاومت بیشتر) بسته به نوع تلاقی و نژاد مورد استفاده به صورت غالب یا مغلوب تظاهر یافت. مقدار وراثت پذیری عمومی تیپ آلودگی متوسط به بالا و مقدار وراثت پذیری خصوصی آن متوسط بود. اثرات افزایشی در کنترل صفت دوره کمون دارای اهمیت بود. مقدار وراثت پذیری عمومی و خصوصی دوره کمون متوسط بود.