بررسی مقاومت به شوری چمن های گرمسیری و سردسیری جهت استفاده در فضای سبز

آلودگی محیط زیست باعث گردیده توجه انسان به توسعه فضای سبز هر روز افزایش یابد، چمن به عنوان مهمترین گیاه پوششی در ایجاد فضاهای سبز زیبا نقش اساسی دارد. شوری آب و خاک در مناطق خشک و نیمه خشک از عوامل تاثیرگذار در رشد و نمو گیاهان است و استفاده از چمن های مقاوم به شوری یکی از راه حل های ایجاد فضاهای سبز درون شهری و برون شهری در این مناطق است. در این تحقیق پس از جمع آوری بذور سه گونه arundinacea Festuca, Agropyron elongatum و L.prenne به ترتیب از استان های چهارمحال بختیاری، اصفهان و همدان به همراه چهار رقم خارجی از گونه های L.prenne و Poa pratensis در قالب یک طرح کاملا تصادفی در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان کشت گردیدند. پس از استقرار گونه ها و ارقام مختلف مقاومت به شوری آنها در هفت سطح شوری (0.5 تا 3.5 درصد (NaCl مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان داد بیشترین مقاومت در سطح شوری بالا را A.elongatum داشته و 53.3 درصد از بوته ها پس از اعمال شوری 3.5 درصد زنده ماندند. در سطح شوری 1 و 1.5 درصد F.arundinacea مقاومت مناسبی نشان داد. در تنش شوری 2 درصد از حیث تعداد بوته و تعداد برگ در هر بوته رقم Nugget از گونه Poa pratensis پایداری بیشتری از خود نشان داد. میزان رشد در بین چمن ها مانند بقیه صفات مورد بررسی دارای تفاوت معنی دار بوده و در غلظت هاک پایین شوری (0.5 تا 1.5 درصد) ارقام A.P.M., Prelude گونه L.prenne دارای رشد بیشتری بودند در حالی که در غلظت های بالای شوری 3 و 3.5 درصد بیشترین رشد مربوط به گونه A.elongatum بود. با توجه به نتایج این تحقیق در خاک های شور در کنار جاده ها، فرودگاه ها و جهت جلوگیری از فرسایش می توان از A.elongatum استفاده نمود و در مناطق با شوری کمتر جهت چمن های تزیینی از F.arundinacea و همچنین Poa pratensis رقم Nugget و یا گونه L.prenne رقم Prelude بهره برداری کرد.