بررسی اثر مزستو استات در درمان آدنوکارسینومای اندومتر در 21 بیمار جوان

سرطان اندومتر شایع ترین سرطان دستگاه ژنیتال می باشد که عموما در سنین بعد از منوپوز دیده می شود. با توجه به افزایش سن ازدواج، درمان های غیرجراحی به کمک پروژستین های سیستمیک همراه با حفظ قدرت باروری در زنان جوان مبتلا به سرطان آندومتر با تمایز خوب مورد بررسی قرار گرفته اند.
در این پژوهش 21 بیمار نازا مبتلا به آدنوکارسینوم خوب تمایز یافته اندومتر مرحله Ia در مطالعه ای از نوع مداخله ای بدون شاهد (Quasi-experimental) وارد شدند. درمان با مژسترول استات ابتدا با دوز 160 میلی گرم روزانه و سپس در صورت عدم پاسخ به درمان با دوز 320 میلی گرم روزانه برای بیمار آغاز و پیگیری با FD&C و هیستروسکوپی انجام شد. بیماران براساس پاسخ به دو دسته پاسخ به درمان و مقاوم به درمان تقسیم شدند. گروه پاسخ به درمان، به گروه IVF معرفی شده و از نظر احتمال بارداری بعدی و تولد نوزاد زنده به مدت سه سال مورد پیگیری قرار گرفتند.
براساس نتایج این پژوهش میزان پاسخ دهی %85.71 بود و %14.29 کاندید TAH شدند. میانگین مدت درمان 5.85 ± 2.00 ماه بود. در %27.78 با دوز 160 میلی گرم و در %72.22 با دوز 320 میلی گرم پاسخ درمانی مناسب دیده شد. در %27.78 بارداری رخ داد که دو مورد به زایمان نوزاد ترم و سه مورد قبل از ترم پایان یافت. در %16.67 عود رخ داد که %66.67 آنها مجددا به remission رفتند.
استفاده از دوز 320 میلی گرم در روز احتمالا با پاسخ مناسب تر درمانی همراه است. عوارض جدی با این دوز درمانی دیده نشد. همچنین ادامه درمان به مدت سه ماه پس از طبیعی شدن جواب پاتولوژی احتمالا از میزان عود بیماری می کاهد.