مقایسه درمان تک دارویی و چند دارویی در آرتریت روماتوئید

هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر و تحمل یک داروی زمینه ای (DMARD) مانند هیدروکسی کلروکین (HcQ) با ترکیبی از HcQ و متوتروکسات (Mtx) و ترکیب دیگری از HcQ و Mtx و سولفاسالازین (SSZ) در بیماران آرتریت روماتوئید فعال با داشتن آرتریت مقاوم و پیشرونده می باشد.
120 بیمار که براساس معیارهای American College of Rheumatology (ACR) تشخیص آرتریت روماتوئید آنها قطعی بود (90 زن و 30 مرد) مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی طی سال های 1382 الی 1384 به صورت تصادفی براساس جنس به سه گروه شامل 40 نفر (30 زن و 10 مرد) تقسیم شدند. گروه اول با HcQ به تنهایی 200 mg/d و گروه دوم ترکیبی از هیدروکسی کلروکین 200 mg/d و متوترکسات 7.5 mg/kg و گروه سوم ترکیبی از هیدروکسی کلروکین 200mg/d مترترکسات 7.5mg/kg و سولفاسالازین 1gr/d دریافت کردند. نتیجه تاثیر داروها پس از 24 ماه مورد ارزیابی قرار گرفت و در یک آنالیز آماری متغیرها را با t-test مقایسه نمودیم.
درمان ترکیبی HcQ و SSZ و Mtx و همچنین HcQ و Mtx از نظر بهبود علایم کلینیکی و یافته های آزمایشگاهی، نسبت به درمان با HcQ به تنهایی (P<0.05) موثرتر بودند. همچنین در این مطالعه نشان داده شده درمان ترکیبی HcQ و Mtx و SSZ نسبت به درمان ترکیبی HcQ و Mtx موثرتر است (P<0.05). لذا درمان ترکیبی در آرتریت مقاوم و موثرتر است.
در درمان آرتریت روماتوئید ترکیب داروهای متوترکسات هیدروکسی کلروکین و سولفاسالازین موثرتر از متوترکسات و کلروکین و هر دوی این ها موثرتر از درمان تک دارویی می باشد.