سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوران جنگ هشت ساله (با نگاهی به جایگاه جامعه اروپایی در این سیاست)

دوران هشت ساله جنگ عراق علیه ایران مقطع حساس و نقطه عطف تاریخی در روابط ایران با جهان خارج به ویژه اروپا محسوب می شود. از این جهت که به رغم اینکه هنوز پایه های نظام جمهوری اسلامی ایران تثبیت نشده بود جنگی بر ایران تحمیل شد که همه برنامه ها و سیاست ها و به ویژه سیاست خارجی را تحت تاثیر جنگ که مهمترین دغدغه مسوولین نظام بود، قرار داد. در این مقاله کوشش شده است تا روابط ایران و اروپا و رویکرد جامعه اروپایی به عنوان یکی از مراکز مهم تصمیم گیری در نظام بین الملل و فراز و نشیب هایی که رویکرد و نگاه اروپایی ها متاثر از دو مولفه منافع ملی خود و همچنین نظر و خواست ایالات متحده آمریکا نسبت به ایران و جنگ تحمیلی داشت و گفتمان غالب بر سیاست خارجی ایران که همانا آرمانگرایی انقلابی بود و نتیجه آن یعنی انزوای خود ساخته ایران در این پروسه، مورد ارزیابی و نقد قرار گیرد.