کارکردهای عصب روانشناختی در اقدام کنندگان به خودکشی مبتلا به اختلال افسردگی اساسی

کاستی های عصب- روانشناختی اختلال افسردگی اساسی ممکن است با خطر اقدام به خودکشی در بیماران مبتلا به این اختلال ارتباط داشته باشند. در این بررسی، کارکرد های عصب- روانشناختی بیماران افسرده اساسی دارای سابقه دست کم یک اقدام به خودکشی و بیماران افسرده اساسی بدون سابقه اقدام به خودکشی و افراد سالم مقایسه شده است.
در یک بررسی پس رویدادی یا علی- مقایسه ای پانزده بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی غیرسایکوتیک دارای سابقه اقدام به خودکشی، پانزده بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی غیرسایکوتیک بدون سابقه اقدام به خودکشی و پانزده آزمودنی بهنجار از نظر کارکرد عصب- روانشناختی مقایسه شدند. آزمودنی ها به شیوه در دسترس انتخاب شدند. گروه ها از لحاظ متغیرهای سن، جنس و تحصیلات همتا شدند. به کمک آزمون های دسته بندی کارت های ویسکانسین (WCST)، رنگ- لغت استروپ (SC-WT)، مقیاس حافظه وکسلر تجدیدنظر شده (WMS-R) و پرسش نامه افسردگی بک (BDI)، چهار حوزه کارکرد اجرایی، توجه انتخابی، حافظه دیداری و حافظه کلامی سنجیده شدند. داده ها به کمک آزمون های آماری تحلیل واریانس چندمتغیری، آزمون تعقیبی توکی و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.
بیماران افسرده اساسی غیرسایکوتیک دارای سابقه اقدام به خودکشی به طور معنی داری بدتر از دو گروه دیگر در آزمون های دسته بندی ویسکانسین (001/0p<) و رنگ- لغت استروپ (001/0p<) بودند.
نارسایی های کارکردی بیماران افسرده اساسی غیرسایکوتیک دارای سابقه اقدام به خودکشی در کارکرد اجرایی و توجه انتخابی بیش از آن چیزی است که در اختلال افسردگی اساسی بدون سابقه اقدام به خودکشی دیده شده است. این کاستی های عصب- روانشناختی در اختلال افسردگی اساسی ممکن است یک عامل خطر برای اقدام به خودکشی باشد.