بررسی آثار اسکینر و کاوشی در نقد وی بر متدولوژی قرائت زمینه

بر پایه متدلوژی قرائت زمینه ای، آرا و اندیشه های هر متفکری به منزله پاسخ به شرایط بی واسطه زمانه و محیط زندگی وی است بنابراین، نباید صرفا متون و آثار متفکران (اعم از گذشتگان و معاصران) را مطالعه نمود؛ بلکه ترجیحا و ضرورتا باید زمینه اجتماعی- تاریخی پدیده ها و اتفاقاتی را مطالعه کرد که آن متون در واکنش به آن ها نگارش یافته و درصدد تبیین آن ها برآمده اند. فرض بنیادین این متدلوژی آن است که هرمتنی نه به طور مجرد و غیرتاریخی، بلکه بر حسب زمینه اجتماعی -تاریخی خاصی شکل می گیرد و فهم هر متن مستلزم و منوط به فهم زمینه آن است. اسکینر ضمن موافقت با قسمت اول این فرض، قسمت دوم آن را نامناسب و ناکافی می داند و براین اساس، متدلوژی قرائت زمینه ای را به صورت یک متدلوژی ناکافی تلقی نموده و مورد نقد قرار می دهد.