اثر پین افقی در مقاومت به شکست دندانهای درمان ریشه شده و ترمیم شده با کامپوزیت

ترمیم دندان های درمان ریشه شده توسط درمانی ساده، کم هزینه و قابل انجام در کوتاه مدت یکی از مشکلات مبتلا به روز در دندانپزشکی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر پین های افقی در مقاومت به شکست دندان های پره مولر فک بالا به دنبال درمان ریشه و ترمیم مستقیم با کامپوزیت بود.
در این مطالعه 48 پره مولر ماگزیلای سالم انسانی، بدون ترک، با اپکس بسته و کشیده شده به دلایل ارتودنسی، بطورتصادفی به 3 گروه 16 تایی به ترتیب زیر توزیع شدند:گروه 1: دندان های سالم (تراش نخورده)گروه 2: ترمیم کامپوزیتی دندان بدون پین افقیگروه 3: ترمیم کامپوزیتی دندان با دو عدد پی افقی در کاسپ باکالدر گروه های 2 و 3، پس از تهیه حفره دسترسی استاندارد و درمان ریشه، تراش به نحوی انجام شد که تنها کاسب باکال با ضخامت 3 میلی متر در سطح height of contour حفظ گردد. کاسب پالاتال تا 1.5 میلی متر کرونالی تر از CEJ (cementoenamel junction) کوتاه شد. پس از انجام ترموسایکلینگ، نمونه ها تحت نیروی فشاری تا لحظه ی شکست قرار گرفتند. تمامی داده ها تحت آنالیز آماری one-way ANOVA و آزمون تعقیبی Tukey قرار گرفتند. جهت بررسی نوع شکستگی از آزمون Chi-Square استفاده شد.
میانگین مقاومت به شکست در گروه های 1 تا 3 به ترتیب از راست به چپ 689.59±179، 632.86±119، 533.49±168 نیوتن بود. بین گروه های 1 و 3 اختلاف معنی داری بود (P<0.05). از لحاظ نوع شکستگی، بیشترین تعداد شکستگی مطلوب (شکستگی هایی که بالا و یا در حد CEJ یا کمتر از 1 میلی متر زیر CEJ باشند) در گروه 1 و کمترین تعداد شکستگی مطلوب در گروه 3 مشاهده شد.
1) استفاده از کامپوزیت به همراه عوامل باندینگ عاجی جهت ترمیم دندان های پره مولر درمان ریشه شده در فک بالا سبب افزایش مقاومت به شکست شد. 2) استفاده از پین افقی باعث کاهش معنی داری در مقاومت به شکست شد. 3) کاربرد پین افقی، تاثیری در ایجاد الگوی شکستگی مطلوب در دندان ها نداشت.