تاثیر آموزش بر میزان آگاهی و نگرش زنان میانسال در مورد یائسگی در شهر مشهد

یائسگی اجتناب ناپذیر است و در زندگی هر زنی به وقوع خواهد پیوست؛ شناخت عوامل خطر و راه های پیشگیری از آنها، از ضروریات زندگی هر زنی است که این امر مهم از طریق آموزش بهداشت، عملی است و قدم اول در هر آموزشی، شناخت تجزیه و تحلیل آگاهی و نگرش افراد مورد نظر است. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش بر میزان آگاهی و نحوه نگرش زنان میانسال در مورد یائسگی انجام شد.
در این مطالعه نیمه تجربی 90 زن 40-60 ساله به طور تصادفی و مبتنی بر هدف انتخاب شدند. ابتدا اطلاعات مربوط به آگاهی و نحوه نگرش واحدهای پژوهش قبل از اجرای برنامه آموزشی، با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. پس از بررسی مقدماتی اطلاعات حاصل از آزمون اولیه و تعیین نیازهای آموزشی واحدهای پژوهش، برنامه آموزشی مناسب جهت آنها تهیه و تدوین گردید؛ سپس برنامه آموزشی طی دو جلسه یک ساعته و به صورت چهره به چهره و فردی جهت آگاهی از ماهیت، علایم، عوارض دوران یائسگی، طریقه پیشگیری و درمان مشکلات این دوره ارایه شد. ارزشیابی به وسیله پرسشنامه در مرحله آزمون ثانویه پس از گذشت سه ماه از آموزش صورت گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمونهای t زوج شده، t-student و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
بین میانگین آگاهی قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (P=0.000). قبل از آموزش آگاهی %43.3 از افراد ضعیف، %42.3 متوسط و فقط %14.4 درصد خوب بود؛ پس از آموزش آگاهی هیچ یک از افراد مورد پژوهش ضعیف نبود؛ آگاهی %31.1 متوسط و %68.9 خوب بود. بین نحوه نگرش قبل و بعد از آموزش نیز تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (P=0.000). قبل از آموزش نگرش %10 از افراد منفی، %66.7 بی نظر و %23.3 مثبت بود؛ پس از آموزش نگرش منفی در هیچ یک از افراد وجود نداشت؛ نگرش %53.3 بی نظر و %46.7 مثبت بود.
راه منطقی ارتقای آگاهی افراد، اتکا به آموزش بهداشت است که با آن می توان افراد را به سلاح دانش مجهز کرد تا از سلامت خویش دفاع کنند.