فرسودگی شغلی پرستاران و برخی عوامل مرتبط با آن

پرستاران در طول خدمت خود با تنش های مختلفی مواجه هستند که از آن جمله می توان به فرسودگی شغلی اشاره کرد. این نوع تحلیل رفتگی در اثر تنش های مداوم ایجاد می شود و عوارض زیادی در خانواده، زندگی اجتماعی و فردی و سازمان بر جای می گذارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان فرسودگی شغلی پرستاران و برخی عوامل مرتبط با آن در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1384 انجام شد؛ جامعه پژوهش شامل کل پرستاران بیمارستانهای دانشگاهی شهر بیرجند و روش نمونه گیری سرشماری بود. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه چند قسمتی شامل مشخصات فردی و مقیاس Maslach Burnout Inventory (MBI) برای ارزیابی میزان فرسودگی شغلی در سه حیطه خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و فقدان موفقیت فردی بود. اطلاعات با استفاده از آزمونهای t، Chi-Square و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری P?0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
35.5% از افراد احساس تحلیلی عاطفی را در حد خفیف، 54.2% احساس مسخ شخصیت را در حد شدید و 37.5% احساس عدم موفقیت فردی را در حد شدید گزارش کردند. میزان فرسودگی شغلی پرستاران در بعد تحلیل عاطفی (P=0.026) و در بعد مسخ شخصیت (P=0.034) در دو جنس تفاوت معنی داری نشان داد؛ همچنین مقایسه میانگین نمره احساس عدم موفقیت فردی بین افراد متاهل و مجرد (P=0.028) و نیز فراوانی احساس مسخ شخصیت در نوبتهای مختلف کاری تفاوت معنی داری را نشان داد (P=0.029).
فرسودگی شغلی پدیده ای شایع در پرستاران است و این مساله به عوامل متعددی از جمله شرایط محیط کار، تجربه کاری، بالا بودن حجم کار، فشارهای روانی، رضایت شغلی و سختی شرایط کار بستگی دارد؛ پیشنهاد می شود این عوامل مورد بررسی دقیق تر قرار گیرند تا برای پیشگیری و کاهش فرسودگی شغلی راهکارهایی اندیشیده شود.