غلظت پلاسمایی ویتامین E در مبتلایان به استئوپروز

استئوپروز با کاهش توده استخوانی و افزایش شکستگی استخوان همراه است و از بیماری های رایج در کشور ماست. تاکنون در رابطه با این بیماری بر نقش کلسیم و ویتامین D توجه شده و در همین راستا، رژیم درمانی یا دارو درمانی صورت می پذیرفت. اما آنچه اخیرا توجه محقیقن را جلب نموده، تاثیر آنتی اکسیدان ها بر روی این بیماری می باشد. در این رابطه مطالعات دقیق انسانی بسیار کمرنگ بوده و اکثر مطالعات، اثر درمانی مفید آنتی اکسیدان ها را در حفظ سلامت استخوان ها در حیوانات مشخص کرده اند.
این مطالعه به صورت بررسی مورد- شاهدی (Case-Control) صورت پذیرفت و با گزینش 140 نفر از افراد مراجعه کننده به بخش سنجش تراکم استخوان کلینیک جامی در تهران، نمونه خون ناشتای این افراد گرفته و در دمای 70- درجه سانتی گراد نگهداری شد. در ادامه ضمن راه اندازی سیستم سنجش غلظت ویتامین E توسط دستگاه HPLC، غلظت پلاسمایی ویتامین E در بیماران درگیر با استئوپروز اندازه گیری و با گروه کنترل مقایسه گردید.
با بررسی داده های مشخص شد غلظت پلاسمایی ویتامین E میان دو گروه کنترل و بیمار تفاوت معنی داری ندارد، در حالیکه ارتباط خطی (Linear Regression) بین نمایه Tscore فمور و غلظت پلاسمایی ویتامین E پس از حذف عوامل مداخله گر، به صورت معنی دار به دست آمد.
روند کاهش تراکم استخوان فمور هنگام بیماری استئوپروز، با کاهش غلظت آنتی اکسیدان ویتامین E، تسریع می گردد.