تجمع پروتئین های سرما القایی و تغییرات الگوهای الکتروفورزی در برگ های گندم های بهاره و پاییزه

در این تحقیق اثر دمای بهاره سازی روی مقدار کمی و الگوهای الکتروفورزی پروتئین های محلول برگ گندم در یک ژنوتیپ بهاره (لاین 58، حساس به سرما) و یک ژنوتیپ پاییزه (بزوستایا، مقاوم به سرما) مورد بررسی قرار گرفت. گیاهچه های هر دو ژنوتیپ به مدت 14 روز در دمای 20 درجه سانتی گراد رشد داده شدند. نیمی از آنها برای القا تیمار سرمایی به دمای 4 درجه سانتی گراد به مدت 32 روز انتقال داده شدند و سپس تا روز 58 آزمایش به دمای 20 درجه سانتی گراد عودت داده شدند (تیمار سرمایی). نیم دیگر گیاهچه های باقی مانده در دمای معمولی 20 درجه سانتی گراد تا آخر آزمایش نگهداری شدند (تیمار شاهد). از روز 14 آزمایش هر 4 روز یک بار سه نمونه یک گرمی از برگ های هر دو ژنوتیپ در هر تیمار دمایی به طور تصادفی نمونه برداری به عمل آمد. پروتئین های کل محلول برگ استخراج شده و با استفاده از روش برادفورد و اسپکتروفتومتری تعیین غلظت گردید. تغییرات کمی پروتئین ها در قالب یک آزمایش فاکتوریل سه عاملی با طرح پایه کاملا تصادفی در 3 تکرار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. فاکتورهای عبارت از ژنوتیپ، تیمار دمایی و زمان نمونه برداری به ترتیب در 2، 2 و 12 سطح بود نتایج نشان داد که اثرات ساده و اثرات متقابل در سطح احتمال %0.1 معنی دار هستند. تجزیه های اضافی بین دو تیمار دمایی در هر ژنوتیپ نشان داد که کاهش 16 درجه سانتی گراد باعث تجمع سرما القایی پروتئین های محلول در ژنوتیپ پاییزه در مقایسه با شاهد شده است ولی چنین پاسخی در ژنوتیپ بهاره مشهود نبود. نتایج SDS-PAGE نشان داد که تولید پلی پپتیدهای جدید سرما القایی از 4 روز در معرض سرما شروع شد که شامل 7 نوع 40، 57، 66، 90، 100، 180 و 200 کیلودالتون در برگ های گیاهچه های هر دو ژنوتیپ (بجز پلی پپتید 40 کیلودالتون در ژنوتیپ بهاره) تولید گردید. از طرفی تولید پلی پپتید 23 کیلودالتونی در نتیجه تیمار سرما در ژنوتیپ بهاره متوقف گردید.