اثر تغذیه تکمیلی بر رشد و ویژگی های لاشه بره های دنبه دار که با چرای کلور غلات تغذیه شده اند

مواد خوراکی در ایران، به علت های اقتصادی-کشاورزی از کلور غلات چندان بهره برداری تغذیه ای نمی شود. از سویی، بره هایی که با جیره های رایج پروار می شوند میزان شایان توجهی چربی در لاشه ذخیره می کنند. بنابراین، این آزمایش با هدف بهره برداری بهتر از کلور غلات و نیز کاهش چربی لاشه بره ها، انجام شد. بره های قزل و مهربان به طور تصادفی در چهار گروه تغذیه ای، قرار گرفتند و برای 100 روز تغذیه شدند. بره های گروه 1، با جیره پرواری رایج (به میزان 4% وزن زنده) تغذیه شدند که 50% آن دانه جو و50% دیگر را یونجه خشک تشکیل می داد. گروه های دیگر، روزانه برای چرا به کلور گندم و جو فرستاده شدند و هنگام عصر، به میزان 2% وزن زنده، غذایی تکمیلی دریافت کردند. غذای تکمیلی برای گروه 2، دانه جو، برای گروه 3، مخلوط یونجه و دانه جو (50:50) و برای گروه 4، یونجه خشک بود. میانگین افزایش وزن روزانه، وزن کشتار و دنبه در گروه 1 بیشترین، در گروه 4 کمترین و در گروه های 2 و 3 بینابین آنها بود (P<0.05). بره هایی که با کلور تغذیه شدند، کمترین قطر چربی زیرپوستی در ناحیه پشت و کمترین مقدار چربی پیرامون اندام های درونی را داشتند. مجموع گوشت لخم (گوشت کم چربی) در قطعه های اصلی لاشه در گروه 4 نسبت به گروه های دیگر کمتر بود اما درصد وزنی گوشت لخم نسبت به وزن لاشه، در گروه 1 کمتر بود. الگوی همانندی برای چربی جدا شده از قطعات اصلی لاشه، دیده شد. وزن گوشت (ماهیچه و چربی) در گروه 1، بیشترین و در گروه 4، کمترین بود اما نسبت وزن گوشت به وزن لاشه، برعکس بود. یافته های این آزمایش نشان داد که تغذیه کلور گندم و جو، همراه با غذای مکمل، موجب کاهش ذخیره چربی در بره های قزل و مهربان، در مقایسه با جیره پرواری رایج، شد و از نظر افزایش وزن روزانه، به صرفه تر نیز بود (با در نظر گرفتن هزینه اجاره کلور). به علت کمبود مواد خوراکی در ایران، توصیه می شود که به جای سوزاندن کلور که هم اکنون رایج شده است، استفاده از آن به عنوان یک منبع خوراکی، تشویق شود.