زن ایرانی در گفتمان «بازگشت به اصل»

حاکمیت شبه مدرن پهلوی بر ایران و انتقال آموزه های غربی به فضای زیست جمعی و شخصی زنان ایرانی، نه تنها مطلوب نظر آنان را فراهم نکرد، بلکه زمینه انحطاط بیشتر این قشر را نیز باعث گردید. بدین گونه زنان در این فضا گرفتار نوعی سردرگمی شدند؛ چه آن که به رغم کنار زده شدن ظواهر دینی و احکام شرع در زمان حکومت پهلوی، پیشرفت و تحولی در وضعیت زنان مشاهده نشد. ناکارآمدی آموزه های دیگر از جمله اندیشه های مارکسیستی نیز به دلیل نگاه ابزاری به زنان، امکان برون رفت از بحران موجود را ناممکن جلوه می داد. در چنین فضایی، ابتکار حضرت امام مبتنی بر گفتمان «بازگشت به اصل» و در راستای بهره وری از دستاوردهای مثبت حضور زن در عرصه عمومی، به شدت مورد استقبال زنان ایرانی قرار گرفت؛ به گونه ای که برای نیل به کرامت والای انسانی که تحقق آن در پرتو حاکمیت اسلام وعده داده می شد، چنان حضور و فعالیتی از خود نشان دادند که شاید در طول تاریخ ایران نظیر و مانندی برای آن نتوان یافت.