بررسی صفات مورفولوژیکی ژنوتیپهای مختلف سیاه تاغ (Haloxylon aphyllum) در شرایط اکولوژیکی یزد

پتانسیل ژنتیکی و تنوع موجود در ژنوتیپهای سیاه تاغ، با استفاده از 28 ژنوتیپ از استانهای قم، سمنان، سیستان و بلوچستان و یزد طی سالهای 82-1378 در ایستگاه تحقیقاتی گیاهان دارویی شهرستان یزد در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا گردید. ارتفاع، قطر تاج پوشش، شادابی، آلودگی به سفیدک و پسیل در درختچه ها مورد اندازه گیری قرار گرفت. تجزیه واریانس ساده و مرکب صفات حاکی از وجود تنوع و تفاوت معنی داری میان ژنوتیپ ها در کلیه سالها بود، واریانس ژنوتیپی، واریانس فنوتیپی و وراثت پذیری عمومی صفات در هر سال محاسبه گردید. وراثت پذیری صفات در سال پنجم به طور کلی بالاتر از سالهای قبل بود که می تواند به دلیل کاهش واریانس محیطی و نیز وجود تنوع بین ژنوتیپ ها باشد. میزان وراثت پذیری اکثر صفات در حد متوسط بود. وراثت پذیری عمومی صفات در سال پنجم از 12% برای تعداد انشعاب در تنه اصلی تا 44% برای آلودگی به پسیل در نوسان بود. واریانس ژنوتیپی، فنوتیپی و وراثت پذیری عمومی صفات بر مبنای میانگین چند ساله داده ها نیز محاسبه گردید که در اکثر موارد بزرگتر از مقدار وراثت پذیری سالیانه صفات بودند. میزان وراثت پذیری برای صفات ارتفاع درختچه ها (0.93)، تاج پوشش (0.89)، آلودگی به پسیل (0.89) نسبتا بالا ولی برای قطر تنه اصلی (0.11) پایین بود.