اثر القایی دپرنیل بر تمایز سلول های استرومایی مغز استخوان به سلول های شبه عصبی و گلیالی در شرایط محیط کشت

بررسی اثر القایی دپرنیل بر تمایز سلول های استرومایی مغز استخوان به سلول های شبه عصبی و گلیالی در شرایط محیط کشت در این تحقیق (Bone Marrow Stromal Cells: BMSCs) از استخوان فمور وتیبیای موش صحرایی بالغ تهیه شد. سلول ها پس از پنج پاساژ تحت اثر القایی دپرنیل با دوز 8-10 مولار قرار گرفتند و تمایز این سلول ها به سلول های شبه عصبی با روش ایمنوسیتوشیمی ارزیابی شد.
سلول های القا شده توسط دپرنیل (گروه آزمایش) و القا نشده (گروه کنترل) با آنتی بادی های Oligo, GFAP, NF200, NF68 ارزیابی شدند. سلول های تمایز یافته القا شده توسط دپرنیل نسبت با نشانگرهای عصبی واکنش مثبت دادند. برای تعیین درصد, سلول های شبه عصبی و همچنین شبه گلیالی شمارش سلولی صورت گرفت. نتایج بدست آمده موید آن است که 71/82 درصد به سلول های شبه عصبی و 99/25 درصد به سلول های شبه آستروسیتی پاسخ مثبت دادند.
بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که BMSCs تحت اثر القایی دپرنیل با دوز 8-10 مولار قابلیت تمایز به سلول های شبه عصبی و شبه گلیالی را در شرایط In vitro دارا است.