بررسی حداقل غلظت مهارکننده آنتیبیوتیکهای مورد استفاده در درمان عفونتهای بخش مراقبتهای ویژه مرکز طبی کودکان

عفونت های بیمارستانی به ویژه در بخش های مراقبت ویژه کودکان باعث افزایش طول مدت بستری و هزینه بیمارستانی و مرگ ومیر می شوند. در سال های اخیر افزایش روزافزون در ارگانیسم های مقاوم به آنتی بیوتیک های مختلف در بخش های مراقبت ویژه کودکان دیده شده است لذا ضروری است که حساسیت میکروبی بطور منظم بررسی گردد.
بیمارانی را که در بخش مراقبت ویژه کودکان مرکز طبی کودکان دچار عفونت های بیمارستانی با یکی از سه ژرم استافیلوکوک کوآگولاز منفی، استافیلوکوک کوآگولاز مثبت (طلایی) و پسودوموناس آیروژینوزا شده بودند به روش میکروبروث حداقل غلظت مهارکننده آنها نسبت به آنتی بیوتیک های مورد استفاده تعیین گردید. وضعیت بالینی بیمار نیز با یافته های آزمایشگاهی انطباق داده شد.
بر اساس مطالعه ما عفونت بیمارستانی در 30 مورد دیده شد که شامل 17 مورد پسودوموناس آیروژینوزا، 9 مورد استاف طلایی و 4 مورد استاف کوآگولاز منفی بود. شایع تربن محل کشف میکروب به ترتیب دستگاه تنفسی عفونت، جریان خون و عفونت زخم و دیگر ترشحات بدن بود. مقاومت میکروبی به ویژه در پسودوموناس و استافیلوکوک طلایی شایع بود و تمام استافیلوکوک های طلایی به متی سسلین مقاوم بودند. مقاومت به آنتی بیوتیک های متعدد در پسودوموناس هم شایع بود.
مقاومت میکروبی در ژرم های مورد مطالعه ما نسبت به مطالعات کشورهای دیگر بیشتر بود و مقاومت به آنتی بیوتیک های متعدد دیده شد و تمام استافیلوکوک های طلایی به متی سیلین مقاوم بودند.