بررسی ارتباط آنتی ژن e و سطح آلانین آمینوترانسفراز در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن B با PCR مثبت

350 میلیون نفر در جهان توسط ویروس هپاتیت (HBV) B آلوده شده اند این ویروس می تواند طیفی وسیعی از بیماری های حاد و مزمن کبدی را ایجاد نماید. تکثیر ویروس و بالطبع پیشرفت بیماری به حضور نشانگرهای خاصی در خون مانند HBe آنتی ژن، سطح HBV-DNA و ALT بستگی دارد این در حالی است که مطالعات انجام شده حاکی از ارتباط مستقیم بین سطح ALT و HBe Ag دارد هدف از این مطالعه بررسی این ارتباط است تا در صورت اثبات آن، در مواردی که دسترسی به PCR وجود ندارد HBe-Ag و ALT به عنوان یک راه جایگزین برای تعیین هپاتیت مزمن فعال به کار گرفته شود.
120 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن B از بین بیماران HBs Ag + مراجعه کننده به درمانگاه مرکز تحقیقات بیماری های عفونی و گرمسیری وارد مطالعه شدند. برای تمامی بیماران آزمایش HBe Ag، HBe Ab و ALT انجام گرفت که در صورت بالا بودن میزان ALT سرم به 2 برابر حد نرمال درخواست انجام آزمایش HBV-DNA شد. بیماران به دو گروه HBe Ag مثبت و HBe-Ab+ تقسیم شده و ارتباط HBe Ag و ALT در آنها مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی در مورد بیماران HBV-DNA مثبت نیز به طور جداگانه انجام شد. سن نیز به عنوان یک فاکتور زمینه ای در هر دو مورد مد نظر قرار گرفت نتایج توسط نرم افزار SPSS نسخه 11.5 و آزمون آماری t - test و مربع کای تجزیه و تحلیل شد.
%78.3 بیماران مرد و %21.7 زن بودند. جمعیت نمونه با میانگین سنی 32.5 سال، در محدوده 6-67 سال قرار داشتند. %15.8 بیماران HBe آنتی ژن مثبت بودند. این گروه جوانتر با میانگین ALT=74.32±23.23 در مقایسه با گروه HBe آنتی بادی مثبت با میانگین ALT=30.42±8.69 از سطح ALT بالاتری برخوردار بودند (P=0.01). 29 بیمار با سطح ALT غیر نرمال از نظر HBV-DNA مثبت شدند در این گروه %41.38 بیماران HBe Ag مثبت بوده و ارتباط مستقیم بین میزان HBe-Ag, ALT همچنان به چشم می خورد (P=0.04) بیماران HBe Ag منفی گروه مسن تر را تشکیل می دادند.
ALT یک نشانگر خوب برای ارزیابی آسیب کبدی در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن B محسوب می شود. به طوری که بیماران HBe Ab+ با ALT بالا ممکن است دچار عفونت مزمن هپاتیت B باشند. بیماران HBe Ag مثبت با ALT و AST بالا از شانس زیادی برای مثبت شدن HBV-DNA برخوردارند. بنابراین شاید بتوان گفت تلفیقی از تستهای بیوشیمیایی و سرولوژیکی روتین می تواند در صورت عدم دسترسی به PCR یک راه جایگزین تلقی شود که البته انجام مطالعات بیشتری در این خصوص لازم است.