بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سل ریوی مراجعه کننده بیمارستان مسیح دانشوری در سال 1384

کسب سلامتی و بهبود کیفیت زندگی از مهمترین عوامل پذیرش درمان توسط بیماران مبتلا به سل است که می تواند نقش مهمی در بهبود پیامدهای درمانی - مراقبتی و پیشگیری از بروز موارد مقاوم به درمان و شکست درمان بیماری سل باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سل ریوی و عوامل مرتبط با آن صورت پذیرفته است.
پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی است که بر روی بیماران مبتلا به سل مراجعه کننده به درمانگاه سل و بخش های سل بیمارستان مسیح دانشوری شهر تهران صورت گرفته است. شرکت کنندگان به صورت در دسترس جهت شرکت در مطالعه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات شخصی و نسخه فارسی ابزار اندازه گیری کیفیت زندگی فرم کوتاه 36 استفاده گردید. پس از استخراج اطلاعات از روش های آماری توصیفی و استنباطی به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده گردید.
یافته ها از 189 بیمار مبتلا به سل شرکت کننده در این پژوهش 54.5 درصد بیماران مذکر و 45.5 درصد بیماران مونث با میانگین سنی 14.79 (±17.64) سال بودند. دامنه نمرات کسب شده برای ابعاد مختلف کیفیت زندگی از 16.85 (±32.58) برای ایفای نقش جسمی تا 59.18 (±22.55) برای عملکرد اجتماعی متغیر بوده است. بین سن و میزان درآمد با ابعاد مختلف کیفیت زندگی رابطه معنادار آماری بدست آمد. از نظر میزان تحصیلات، وضعیت اشتغال، مصرف سیگار و محل سکونت نیز تفاوت های معنی دار آماری با ابعاد مختلف کیفیت زندگی بدست آمد. بین سایر متغیرهای مورد مطالعه در این پژوهش از قبیل جنس و وضعیت تاهل رابطه معنی دار آماری با ابعاد مختلف کیفیت زندگی بدست نیامد.
نتایج این پژوهش نشان داد که بیماری سل بیشتر از آنچه انتظار می رود ابعاد مختلف کیفیت زندگی بیمار مبتلا به سل را تحت تاثیر قرار می دهد. بیشترین اثرات سل بر روی ابعاد ایفای نقش جسمی و انرژی و نشاط بیماران مبتلا به سل بیانگر توجه ویژه به ابعاد مذکور جهت ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سل است. بنابراین توجه به اثرات این بیماری بر روی ابعاد مختلف کیفیت زندگی به منظور استفاده در برنامه های درمانی - مراقبتی ارتقا کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سل ضروری است.