اثر ژل نیترات پتاسیم در درمان حساسیت های عاجی دندان و مقایسه آن با ژل سدیم فلوراید

حساسیت عاجی دندان یکی از مشکلات شایع در بیماران پریودنتال می باشد. امروزه از روش های مختلفی نظیر درمانهای موضعی جهت تخفیف علایم و یا درمان حساسیت های عاجی استفاده می شود که از این بین می توان به ژل سدیم فلوراید یا نیترات پتاسیم اشاره نمود. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات درمانی دو ژل حاوی ماده موثر می باشد.
در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور 70 نفر از بیماران 50-30 ساله مراجعه کننده به بخش های تشخیص و پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی که دارای حساسیت اولیه بودند. به شکل تصادفی ساده انتخاب شدند. ژل های مورد استفاده شامل سدیم فلوراید 1.23% نیترات پتاسیم 5% و پلاسبو بودند. درمان با ژل هفته ای یکبار به مدت چهارهفته انجام شد. دندان های مورد مطالعه در روز صفر، در ماه اول هفته ای یکبار و تا سه ماه ماهی یکبار مورد معاینه قرار گرفتند و علایم بیمار بر حسب مقیاس Visual Analog Scale از 10-0 دسته بندی شدند.
در این مطالعه تمامی گروه ها در طول درمان (از هفته اول تا چهارم) بهبود نسبی (کاهش شدت درد بین رتبه 5-3) حساسیت عاجی را گزارش نمودند. اما در جلسات پیگیری تنها اثرات درمانی در گروه های سدیم فلوراید و نیترات پتاسیم باقی ماند و در گروه پلاسبو بیماران به تدریج حساسیت عاجی را مجددا تجربه نمودند. در هیچ یک از مقاطع زمانی معاینه دندان، اختلاف معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. همچنین بین دو جنس و بین دو ژل حاوی ماده موثره دارویی از نظر آماری اختلاف معنی داری دیده نشد.
ژل های دارای ماده موثره به نسبت پلاسبو تا احدی می تواند باعث کاهش درد حساسیت عاجی شود اما این اثرات در مورد ژل های حاوی ماده موثره پس از قطع مصرف تداوم می یابد در حالیکه در مورد ژل های فاقد ماده موثره ادامه نمی یابد.