بررسی میزان پاسخ دهی و عوارض انترفرون آلفا در بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن در 12 مرکز دانشگاهی ایران در سالهای 1380 تا 1381

هدف اصلی درمان در بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن مهار تکثیر HBV پیش از وقوع آسیب غیرقابل برگشت کبدی است. در این مطالعه ما کارآیی و ایمنی کوتاه مدت ترکیبی از اینترفرون آلفا- (Heberon Alpha) R2? را روی بیماران ایرانی مبتلا به هپاتیت B مزمن مورد ارزیابی قرار دادیم.
در طی سال 1380 تا 1381، در قالب یک کارآزمایی بدون شاهد چند مرکزی، 68 بیمار با هپاتیت B تحت درمان Heberon Alpha R با دوز متوسط 31.32±7.3 میلیون واحد در هفته و به مدت 5.32±0.95 ماه قرار گرفتند. پاسخ بیوشیمیایی به درمان با کاهش سطح سرمی ALT به مقادیر طبیعی، پاسخ ویرولوژیک با محو HBV DNA سرم در PCR و محو HBeAg در بیماران HBeAg+ و پاسخ کامل بر اساس وجود هر دو پاسخ بیوشیمیایی و ویرولوژیک تعریف شد.
در طی درمان با Heberon موردی از عارضه غیر قابل انتظار یا عارضه جانبی جدی که نیاز به قطع دارو داشته باشد گزارش نشد. در پایان دوره درمان پاسخ بیوشیمیایی، ویرولوژیک و کامل درمانی به ترتیب عبارت بودند از: %58.8 و %47.5 و%44.1 پاسخ کامل به طور معنی داری با سطوح پیش از درمان بالای ALT، درجه بالای هیستوپاتولوژیک درگیری کبد و دوز بالاتر هفتگی اینترفرون در ارتباط بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: ما در این مطالعه نشان دادیم که Heberon Alpha R)یک اینترفرون آلفا (2-? در درمان بیماران ایرانی مبتلا به هپاتیت B مزمن از کارایی قابل قبولی برخوردار است. این یافته ها می بایست در قالب کارآزمایی های کنترل شده و تصادفی و به ویژه، با ارزیابی اثرات دراز مدت آن بر بیماران هپاتیت B مزمن مورد بررسی قرار گیرد.