مقایسه فراوانی و مقاومت داروئی استافیلوکوک طلائی در ناقلین دیابتی و افراد سالم

بیماران دیابتی در خطر عفونت های متعددی از قبیل فولیکولیت، فرونکل، آبسه های زیر جلدی و همچنین پای دیابتی بوده و شایع ترین پاتوژن مسوول در این گونه موارد استافیلوکوک طلایی است. این ارگانیسم غالبا منشا آندروژن داشته و در ناحیه نازوفارنکس کولونیزه می شود. این تحقیق با هدف مقایسه فراوانی و مقاومت دارویی استافیلوکوک طلایی در بیماران دیابتی نوع یک و دو و افراد سالم انجام گرفت.
120 نفر از هر سه گروه بیماران مبتلا به دیابت تیپ یک و دو و افراد سالم به طور تصادفی انتخاب شدند. نمونه های تهیه شده از وستیبول قدامی بینی در محیط آگار خون دار (Blood agar) کشت داده شد و در موارد کشت مثبت استافیلوکوک طلایی، آنتی بیوگرام به عمل آمد.
فراوانی وضعیت ناقلی برای استافیلوکوک طلایی در گروه دیابت تیپ یک، %56.6، در گروه دیابت تیپ دو، %50.8 و در گروه شاهد %23.3 بود. اختلاف معنی داری بین سه گروه از نظر وضعیت ناقلی دیده (p<0.0001).
در آنتی بیوگرام به عمل آمده، بیشترین مقاومت به پنی سیلین و کمترین مقاومت به وانکوماسین مشاهده شد. در %57 دیابت تیپ یک و %61 دیابت تیپ دو، این میکروارگانیسم به متی سیلین مقاوم بوده که هشدار دهنده است (p<0.014).
نتیجه گیری و توصیه ها: شیوع بالای کولونیزاسیون استافیلوکوک طلایی در بیماران دیابتی و مقاومت های دارویی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا در بیماران دیابتی که دچار عفونت های مکرر با این میکروارگانیسم هستند مساله پیشگیری می تواند در کاهش میزان کولونیزاسیون کمک کننده باشد.