مقایسه اثر میزوپروستول مهبلی و اکسی توسین با دوز کم بر آمادگی دهانه رحم و القا زایمان

جهت آمادگی سرویکس و موفقیت القای زایمان، روش های مکانیکی و دارویی بکار برده می شود. به دلیل موثر بودن اکسی توسین، این دارو رایج ترین دارویی می باشد که در جهان برای القای زایمان در حاملگی های زنده توصیه می شود. داروهای دیگر از خانواده پروستاگلندین ها می باشند که از جمله میزوپروستول که آنالوگ صناعی PGE1 است به عنوان عامل نرم کننده سرویکس معرفی شده است. هدف این مطالعه مقایسه اثر میزوپروستول و اکسی توسین با دوز کم در آمادگی سرویکس و القای زایمان است.
این مطالعه بصورت کار آزمایی بالینی در سالهای 84-1382 در بیمارستان شهید صدوقی یزد بر روی 100 زن باردار انجام شده است. جامعه مورد بررسی زنانی با جنین زنده ای هستند که سن حاملگی بیش از 37 هفته داشته و سرویکس نامطلوب داشته و اندیکاسیون القای زایمان را نیز داشته اند. مشخصات فردی و نتایج درمان در پرسشنامه جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از تست های آماری مجذور کای، تی مستقل، دقیق فیشر آنالیز گردید.
مشخصات فردی بیماران و اندیکاسیون های القای زایمان در بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت قابل ملاحظه ای از نظر آماری نداشت. زمان لازم از شروع مطالعه تا انجام زایمان بطور متوسط در گروه اکسی توسین با دوز کم 25.1±2.5 ساعت و در گروه میزوپروستول 20.6±2.6 ساعت به دست آمد که از نظر آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود داشت (P=0.001). از نظر آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه در خصوص شیوه انجام زایمان دیده نشد (P=0.93). تجویز سولفات منیزیم در گروه میزوپروستول به میزان قابل توجهی بیش از گروه اکسی توسین بوده است (P=0.001).
تجویز میزوپروستول واژینال با دوز 25 میکروگرم هر 4 ساعت، داروی نسبتا ایمن و اثربخشی در آماده کردن سرویکس در بیماران کم خطر محسوب می شود و این دارو با عوارض مادری و جنینی همراه نبوده است.