بی حسی توام اسپاینال - اپیدورال در اعمال جراحی سزارین

بی حسی به روش اسپاینال – اپیدورال توام به طور شایع در اعمال جراحی سزارین استفاده می شود. مزایای این تکنیک شامل شروع سریع و عمیق بی حسی اسپاینال به همراه امکان دسترسی به بلوک اپیدورال جهت تداوم بی حسی و بی دردی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی بی حسی توام اسپاینال – اپیدورال در اعمال جراحی سزارین بوده است.
این مطالعه توصیفی در اعمال جراحی سزارین در سال 84-1383 در بیمارستان امام رضا (ع) انجام شده است. 56 خانم با حاملگی ترم با تکنیک بی حسی اسپاینال – اپیدورال که کاندید عمل جراحی سزارین اورژانس یا الکتیو بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. تکنیک در وضعیت نشسته انجام شد. سوزن اپیدورال شماره 18 نوع تویی همراه کاتتر، سوزن اسپاینال نوع لانست شماره 26 استفاده شد.
داروی بی حس کننده موضعی بوپی واکائین 12) %0.5 میلی گرم) به همراه فنتانیل (25 میکروگرم) به فضای ساب دورال تزریق شده و سطح بی حسی در حد T4 مورد نظر بود. مشخصات فردی، نتایج عمل جراحی، میزان سردرد و تهوع بعد از عمل در پرسشنامه جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.
شکست کلی در تکنیک (%16.07) بود که شامل مواردی بود که نیاز به انجام بیهوشی عمومی شد (%1.78)، مواردی که خروج مایع مغزی نخاعی رویت نشد و نیاز به انجام بی حسی از طریق کاتتر اپیدورال بود (%3.57)، شکست در امکان تزریق از طریق کاتتر اپیدورال بود (%5.36). تغییرات همودینامیک در مادر در %83.9 موارد دیده شد که در %50 نیاز به تجویز افدرین بود، میزان سردرد بعد از سوراخ کردن سخت شامه %0 و میزان تهوع %42.8 بدست آمد.
با توجه به نتایج این مطالعه بهتر است بی حسی اپی دورال در بیمارانی که جراحی سزارین طولانی برای آنها خطرناک است و یا مواردی که منعی برای بیهوشی عمومی وجود دارد و یا هدف بی دردی بعد از عمل باشد، استفاده گردد.